zaterdag 17 augustus 2013

The end

Twee mooie jaren zitten erop. Wij hebben echt enorm genoten.
Ik was begonnen met een blog om het thuis-front een beetje op de hoogte te houden. Maar nu, twee jaar verder, 140 berichten verder, 23500 page-views verder, kan ik toch wel zeggen dat het een succes was.

Ik heb het altijd leuk gevonden om een 'blogje' te schrijven op zondag avond. Heerlijk om te zien hoe de teller op maandag ochtend standaard met bijna 100 was opgelopen. We hebben ook heel veel leuke reacties gekregen.

Omdat ons avontuur voorbij is, gaan we uit 'de lucht'. Wie weet, bij een volgend avontuur gaan we weer verder.

Dus voor de laatste keer: bedankt lieve lezers!


Thijs, Marie-José, Anne en Bram

dinsdag 23 juli 2013

New York

Yes, ik was hélemaal in mijn nopjes. Ruim twee volle dagen New York op het programma. Dat is echt helemaal mijn stad...
Dus ik waarschuw je alvast: dit worden een hoop foto's. 40 om precies te zijn... (succes met je internet verbinding)

Na 3 uurtjes Amtrak vanuit Washington, kwamen we aan op Penn Station, waar de Neerhofjes op ons stonden te wachten. Helaas kwamen we daar pas achter toen we in de taxi naar het hotel zaten. Heel jammer, want we hadden tegen iedereen lopen opscheppen dat we zouden afspreken in New York en we hadden ons hier ook erg op verheugd.

"In een taxi stappen" was wel even wat meer werk van deze vier woorden typen. Gewapend met 5 zware koffers, 4 maal handbagage, twee boosterseats en twee kids die hun ogen uitkeken strompelden we door het metrostation. Niet echt een aanrader. Maar toch, zelfs dit krijgt ons niet kapot in the City.

Nadat we eindelijk van de bagage verlost waren (in het hotel, niet bij een zwerver), op naar Central Park. Natuurlijk hebben we de kinderen laten zien waar papa en mama op Valentijnsdag 2004 geschaatst hebben. Niet dat hen dat iets interesseerde want de kermis die ernaast stond was boeiender, maar voor ons heerlijk om te herinneren. Voor de anekdotes: tijdens het schaatsten werd omgeroepen om even naar het stelletje in het midden te kijken. De jongen ging op zijn knieën en vroeg het meisje ten huwelijk. Ooooh, wat romantisch. Maar, blijkbaar waren meer stelletjes dat van plan, want om de 5 minuten werd dit herhaald. En na een verzoekje of tien begint dit toch behoorlijk irritant te worden.
Maar nee, ook dit verhaal boeide de kids niet. De schildpadjes in de vijver wel:


En natuurlijk: hotdog gegeten. Als (bijna) Maastrichtenaar hoor ik natuurlijk alleen maar op te scheppen over het Slevrouweplein, maar nu ben ik toch even chauvinistisch over New York. Want er is geen lekkerdere hotdog, dan eentje uit een karretje on the corner of 52 and 5th ave. Geloof mij nou maar. Probeer het eens en je bent verkocht.

Ik had een vol programma in mijn hoofd, dus meteen na het park de metro in. Dat vond de bende natuurlijk prachtig. En natuurlijk wilden ze niet zitten maar staan, en natuurlijk ook nog eens met losse handen staan (ten koste van de nodige tenen van mede passagiers)



Op naar The Empire State Building. Ik wilde graag omhoog en hoopte op een korte rij. Maar misschien had ik beter even naar de lucht kunnen kijken dan naar de rij, want dan had ik begrepen waarom deze zo kort was. Enfin, New York in de mist is ook mooi....
Chrystler Building (Anne's favoriet)

Het-driehoekige -wolkenkrabbertje-waar-we-de-naam-niet-
van-kennen-maar-wel-de-favoriet-van-Marie-José-is

The Freedom Tower die op de plaats van de Twin Towers staat.
Zoals je niet kan zien, zit de top in de wolken


Intussen begon de bende (van drie als ik eerlijk ben) het rondrennen een beetje beu te worden. Dus, terug richting hotel. Maar wel via Grand Central Station, omdat ik een foto-tip had gekregen. Onder licht protest de bende op een mooie plek geparkeerd, mezelf tussen een aantal Japanners in gewrongen, en een serie leuke foto's genomen.  

Marie-José heeft oog voor kwaliteit en had een leuke Ierse pub gespot bij ons hotel. We hadden reuze trek in een heerlijk biertje en lekker eten en hebben aan beide ons tegoed gedaan. En nadat de beentjes weer wat rust hadden gekregen, weer op sleeptouw. Dit keer naar Times Square (100 m van ons hotel). De kids een ijsje bij de gouden M, dus tijd voor mij om een nieuwe collectie te beginnen: People of New York. Dit was zo veel belovend dat we de dag erna terug kwamen, dus deze hou je nog even tegoed.


Dagje 2 in New York
's ochtends op het gemakje opgestaan en ontbeten bij de overburen. Zien we daar een vrachtwagen van een brouwerij uit onze wijk voor de deur staan. Klein wereldje, dat Amerika.
Mooie vrachtwgen, toch?
Nog specifieker: Handcrafted & Bottled ongeveer 2 mijl van ons huis
Maar goed, het (mijn) programma ging verder. Dus hoppa, de metro weer in. Via de rode lijn naar het zuidelijkste puntje van Manhattan voor een bezoekje aan Lady Liberty. Anne had hier op school vaak van gehoord, dus ze stond te popelen. Nadat je een volledige security scan hebt gehad, ga je per boot naar het eiland. Natuurlijk weer prachtige uitzichten.


En daar is ze dan: The Statue of Libertiy.

Het was bloedje heet, dus na een rondje over het eiland, weer snel met de boot terug.
Voor de afwisseling mag je dit keer zelf de ondertiteling verzinnen.
Ben benieuwd naar jullie reacties......

Hierna stond een serieuzer onderwerp op het programma: Ground Zero. Toen we hier in 2003 waren, was dit nog een mega bouwput waar de ellende en verdriet nog duidelijk zichtbaar was. Nu schrokken we behoorlijk, omdat het hele gebied afgezet was. Er stond een flinke rij en we waren bang dat je zelfs entree moest betalen.
Navraag leerde ons dat we het verkeerd hadden. De rij was (hoe kan het ook anders) voor een security check. Het terrein is gewoon toegankelijk voor iedereen.
Ik was echt benieuwd hoe dit monument eruit zou zien.

Nou, we waren allebei sprakeloos. Zo indrukwekkend. Op de plaats waar vroeger de twee torens stonden, zijn nu waterpartijen gemaakt, met de namen van de overledenen eromheen. Hier word je even heel erg stil van. Zelfs de kids hadden door dat dit een speciale plek was (tot Bram zich ging vervelen en stenen in de vijver gooide, ai ai)



Het is een bijzonder mooi monument geworden, dat gelukkig eerder respect uitstraalt dan wraak of haat ofzo.

Hierna zijn we naar de high line gegaan. Dit is een oude spoorbaan, waar nu een wandelpad is gemaakt. Maar deze loopt boven de straat. Heel mooi aangelegd, prachtig uitzichten en heerlijk rustig in zo'n drukke stad. Een fantastische en ik denk wel unieke combinatie tussen oud en nieuwbouw. Het ene moment waan je je op de set van de West Side Story en even later in het MOMA. Als ik zwerver was in New York, wist ik wel waar ik een bankje zou uitzoeken.

Empire State Building achter een kasteeltje

We zagen nog een oude bekende van ons: Sailor kissing NurseDe originele foto is genomen op Times Square, maar er staat een groot beeld van in San Diego. En midden in NY vonden we deze muur schildering. Het is dat onze koffers al vol zaten, anders had ik deze muur zo meegenomen.


En de mooiste traktatie was op het einde. Een knus barretje met een terras met prachtig uitzicht. De kids even zoet gehouden met een jumbo ijsje, en zelf genoten van een heerlijk biertje voor mij en een rozeetje voor Marie-Joseetje. Dit zijn van die momenten dat het leven niet meer stuk kan! Ik snap dat jullie stik jaloers zijn, want ik zat op het mooiste terras, prachtig uitzicht, zonnetje erbij, met het liefste meisje van de hele wereld aan een heerlijk biertje. Mag je eerlijk toegeven hoor!



Daarna de metro naar Time Square, waar Marie-José weer een restaurantje had gespot. Nee maar, weer een Ierse pub. Zou dit misschien iets te maken hebben met enige invloed van ene Alma en William? Geen idee, maar je hoort mij niet klagen. Heerlijk gedronken en het eten was ook lekker.
En voor degene die willen raden: waar gingen we naar toe na het eten?
Time Square natuurlijk.

Als echte toerist hebben we bij een straat artiest staan kijken die over een aantal volwassen sprong. Eerst was Bram nog 'een beetje gereserveerd'.

Maar na deze super sprong (met salto) was Bram toch een heel stuk enthousiaster. "Net een Jelle!" volgens Bram...
By the way: het voordeel van 12 megapixels: je kunt even inzoomen in het kopje van de 'stuntman'. Altijd lachen...
Kijk hem eens genieten....

Maar het werd mooier, want even verderop was de volgende stuntman bezig (stunt-jochie om eerlijk te zijn). Bram dit keer meteen met zijn neus voorop. En wat denk je, wordt hij uitgekozen als vrijwilliger om overheen te springen. Met 50% trots en 50% ik-ben-best-bang-maar-heb-geen-keuze stond ons mannetje klaar terwijl het stunt-jochie nog wat warming-up doet....

Maar daar komt oom agent even naar de vergunning kijken. Helaas, die had hij niet. Dus was het optreden afgelopen...

Terwijl de kids nog stokstijf in de houding staan komt de agent uitleggen dat het feest is afgelopen...

En kijk eens naar dat koppie. Wat een teleurstelling...

Dag 3 in New York
De dag erna zouden we 's middags vliegen. Dus hadden we nog een ochtend voor leuke dingen. Ik wilde graag naar St Patricks Cathedral, omdat'ie altijd zo mooi is. Helaas, van binnen en buiten in de steigers. Alleen boven het altaar was nog een stukje kerk te zien.

Dus, dan maar een traditionele foto van 5th Avenue. Er zijn dagen dat je hier niet staat...

Tot slot hebben we nog iets gedaan wat altijd al op mijn to-do lijstje stond. Per cable cart (gondel) naar Roosevelt Island. Hartstikke leuk, een heerlijke wandeling met een prachtig uitzicht.
United Nations, Empire state building and Crystler building 
Na twee volle dagen New York was het toch tijd om huiswaards te gaan. Terwijl we naar ons hotel lopen, zagen we een limo staan, met een bordje "Maas" erin...
Even nagevraagd bij de hotel receptie. We hadden immers een grotere taxi besteld om naar het vliegveld te gaan. De avond receptionist had een Suburban gereserveerd, voor $120 in plaats van de normale $80. Blijkt dat de middag receptionist met de centrale had gebeld voor een bevestiging en een upgrade geritseld. Omdat wij naar Nederland terug vliegen toch maar even de Hollander uitgehangen: "Wat kost dat?" "O," zegt'ie, "gewoon de normale $80".... Heerlijk...

Koffertjes inladen bleek nog een probleem. Deze huis-tuin-en-keuken limo was niet berekend op een gezin met mega veel bagage (wat overigens de rede was voor een grotere taxi). Maar goed, de bijrijdersstoel volgestouwd met koffers, rugzakken bij ons erbij en prinsheerlijk naar JFK gereden.




Daar staan we dan. Laaste voetjes op Amerikaanse bodem. Oke, even eerlijk zijn: op de luchthaven zijn de kids nog even naar de McDonalds geweest. Dat is ook Amerikaanse bodem.

Twee prachige jaren zitten er nu echt op.
Maar zoals beloofd: nog even "people of New York". Ik heb de smaak te pakken, dus pas maar op voor een people of Meersje...




zaterdag 20 juli 2013

Washington DC

Na 2 jaar San Diego zijn we op weg, richting Nederland. Met een tussenstop in Washington en New York (in het kader van: "nu we er toch zijn").

Na een best wel emotioneel afscheid van San Diego, 5 uurtjes vliegen en je bent in Washington. Vanwege het tijdsverschil kom je 's avonds aan, en ligt de bende pas tegen 11 uur in bed. Heerlijk! Want dat betekent dat ze uitslapen!    I love it when a plan comes together...

Op advies van collega's hadden we een hop-on hop-off bus genomen. Prima keuze omdat je toch grote afstanden moet afleggen en het stik benauwd was (en omdat dit wel makkelijk is...)
Toch blijft het veel lopen. Heel veel lopen. En dat bij ruim 35 graden is een flinke kluif. Maar de bende van twee heeft het ontzettend goed gedaan. Anne kende het eea van school, dus dat hielp hen te motiveren.

We begonnen natuurlijk bij het Witte Huis. Barack was thuis, maar heeft niet open gedaan. Hoezo een gastvrij land? Wist je trouwens dat Michelle O. een moestuintje in de tuin heeft? Ik kan me althans niet voorstellen dat de secret service op hun knietjes tussen de peultjes aan het schoffelen is.

Maar toen.... actie! Ja hoor, iedereen moest aan de kant, de straat moest leeg, auto's weg, veel politie vertoon, en... en...
niets. Volgens ons, stom macho gedrag om de toeristen te imponeren.

Maar goed, lekker verder met de bus. Washington is heel toegankelijke stad. Veel te zien. Alles is mooi en groot en vol met anekdotes. Nog een voordeel van de bus was dat er veel verteld werd.

The Capitol

The capitol en the reflection pool
Ik had gehoord dat je hele mooie foto's in 'the reflection pool' kan maken. Ik had me voorgenomen om hier wat mooie plaatjes te schieten. Maar het was te warm en er was geen schaduw. Volgende keer misschien?

We zijn ook even naar het national museum of the American Indian geweest. Het gebouw liet ons herinneren aan de klif-woningen die we in Mesa Verde hadden gezien (zie een paar blogs terug) en waar we een goede herinnering aan hadden. Super mooi gebouw!

De reis ging verder naar het monument van Martin Luther King. Braaf heeft Bram zijn riedeltje opgedreund dat hij op school had geleerd over hem. Wederom een heel mooi monument.

Natuurlijk ook naar Thomas Jefferson Memorial, Franklin D Rooseveltd Memorial, the Vietnam war memorial (zéér indrukwekkend) en natuurlijk het Lincoln Memorial geweest.
Wederom heel erg mooi. Alleen ietsje drukker dan je op televisie ziet ;-)


En terwijl we even lekker uitrusten, barst er dichtbij noodweer los. Regen en onweer, terwijl wij nog aan het puffen waren.

Anne laat even zien dat het Lincoln Memorial op de penny staat.

's Avonds lekker op het terras vlak bij het Witte Huis gegeten. En daar betaal je natuurlijk ook voor. We hadden met de kids afgesproken dat ze later wel een hand-ijsje als toetje kregen omdat $10 voor een enkel bolletje ijs wat duur was. En ja hoor, dat gaan ze natuurlijk meteen tegen de ober vertellen. Behoorlijk embarrasing....

Maar goed, de bende zat nog in een 'westkust tijd ritme', dus verder de toerist uitgehangen. En natuurlijk het beloofde ijsje eten. We hebben nog een paar uur lekker door de stad geslenterd. Heerlijk...

Het 'Tressury Department' hebben we ook gevonden, en niet alleen op het 10 dollar briefje.

En natuurlijk nog een keer naar het Witte Huis, omdat dit 's avonds mooi verlicht is.

En natuurlijk het bekende beeld vanaf Mall met op de achtergrond the capitol.

Maar, van tussen alle hoogtepunten in de stad, heb ik toch twee ontdekkingen gedaan, die ik graag even wil delen:
Als eerste dacht ik dat de steunen naast een stoel voor je armen zijn. Ik noem ze dan ook altijd 'armsteun'. Foutje, dat zijn blijkbaar rol-steunen...

En dan de grootste ontdekking... Aliens. Boven het witte huis. Kijk maar op de foto. Een duidelijke UFO. Vastgelegd op een foto, dus onomstootbaar bewijs.
Of had ik er weer eens eentje teveel op? Aan jou om te oordelen....
 

Anyway, een fantastische dag in een prachtige stad. En dan hebben we nog maar een klein stuk gezien. Hier willen we zeker nog eens terugkomen. Maar eerst: the Big Apple. De dag erna per Amtrak naar New York....