Koninginnedag

Ook bij ons was het Koninginnedag...
Als eerste op de Nederlandse school natuurlijk. Het schoolplein was goed versierd, en er waren traditionele spelletjes. Maar goed dat het een afgesloten plein is, want wat moeten anderen nu van 'spijkerpoepen' denken? Maar goed, het was een hartstikke leuke dag.

 

Iedereen was in mooi oranje gekleed, dus tijd voor een groepsfoto. Op de foto staan de twee klassen: combinatie klas groep 1&2 en combinatie klas groep 3a, 3b & 4. Voor de oplettende kijker: Willemien is inmiddels ook gestrikt als juf. Willemien is de vrouw van een ASML collega.

Naderhand was er nog rommelmarkt. De meeste kinderen hadden wat klein grut meegenomen. Wij niet. Wij hadden van de gelegenheid gebruik gemaakt om alvast groot speelgoed van de hand te doen, zodat dit niet meer mee terug naar Nederland hoeft. De trap-skelter en fiets waren zo weg. Andere grote zandbak-autos heb ik vakkundig in de zandbak gedondeerd. Weg is weg...

En natuurlijk was er Nederlands eten. De meeste ouders hadden goed hun best gedaan. Gelukkig was het anoniem, dus viel mijn minieme bak chips niet zo op...

Deel twee van de Koninginnedag in San Diego werd door de Dutch Meetup groep georganiseerd. Ik ben er met een collega en gezin naar toe gereden. We zijn niet verder dan de parkeerplaats gekomen. Wat een dooie boel leek dat. Dus, snel omgekeerd (in de hoop dat niemand onze fel oranje kleren had gezien) en op naar het strand. Beter plan...

Natuurlijk hebben we ook de troonswissel meegekregen. Veel via internet. Natuurlijk moet dit in Nederland vele malen gaver zijn geweest. Volgens mij was het in Nederland 4 dagen feest op een rij. Hier kijken Anne en Bram zeer geboeid naar een samenvatting van de Koningspelen.

Op bezoek in Autin, Texas

Marie-José was een weekendje op bezoek bij Virginie, een vriendin die al jaren in Texas woont. Samen hebben ze een rondje door de stad (Austin) gemaakt. Op de achtergrond het Capitol van Texas.

En natuurlijk even echt Texaanse boots passen. Met een mooi vlaggetjes motief, of zwart met een mooi werkje erop. Deze laatste kosten $1500. 

Laat maar horen of je ze mooi vind, dan nemen we wel een paar mee naar Nederland. Altijd leuk voor Carnaval, toch?

Het huis van Virgenie en Erik

Marie-José, Virginie en Katherine

Als klap op de vuurpijl had ze nog een mooi uitzicht toen ze terug kwam vliegen naar San Diego. Op de foto de Coranado Bridge en Downtown.

Vorige week samen met Marie-José een flink stuk gewandeld. Lekker met zijn tweetjes omdat de kids op de Nederlandse school waren. Dit keer het Los Penasquitos Canyon trail. Stond al lang op ons lijstje om eens te doen. Het hoogtepunt zou een waterval zijn. Weinig water en weinig val... Toch een mooie tocht. Ruim 3 uur, dus alleen bij het begin en eind punt mede-wandelaars gezien.

De waterval

Marie-José moest haar krachten sparen want 's avonds was het volgende hardloop-evenement: de neon run. Samen met Freke natuurlijk. 

Wat de dames verwacht hadden: in het donker door het American Football stadium lopen, dat verlicht is met neon licht. 

Wat het werkelijk was: een paar rondjes rennen op de parkeerplaats van het stadium, waarbij je met neon verf bespoten wordt.... En daar betaal je dan ook nog eens voor. 

Voor de start...

De start

Na de race....

Het bleek meer een wannabe-woodstock-hardloop-event te zijn dan een normale race. Veel feesten, veel muziek en zo smerig mogelijk worden. De reactie van Marie-José: " Fantastisch. Helaas was er geen bier, anders zou het echt een te gek feest zijn geweest"... Oke, dat had ik dan weer niet verwacht.....

Over kliederen gesproken: Marie-José is met een paar dames op een 'taart-versier-cursus' gegaan. Ze heeft inmiddels haar droomkeukentje bij elkaar met allerlei versier-tooltjes en noem maar op. Net als jullie moest ik hier wel om lachen... Maar kijk eens wat ik voor mijn verjaardag kreeg... 

Zelf gemaakt. En nog lekker ook... Geef maar toe, daar worden jullie ook even stil van. Goed he...

Als dit toch geen mooi bruggetje is naar mijn verjaardag, dan weet ik het niet meer. 's Ochtend werd ik overvallen door een zingende familie en prachtige knutselwerken. Ik heb nog nooit zo'n mooie armbandjes gekregen.
Van Marie-José een cursus digitaal fotograferen. Ze heeft me verzekerd dat het geen stille hint is. Een vriendin heeft deze ook gevolgd en sindsdien is facebook versierd met inderdaad prachtige foto's. Jullie zullen niet geloven wat je aan mooie foto's binnenkort op deze blog ziet...

's Avonds nog een verrassing van Marie-José: met zijn tweetjes uiteten bij Poseidon. Inderdaad, een visrestaurant. Ze had een mooi plekje geregeld, op het terras aan het strand. Alles erop en eraan: ondergaande zon, idiote Amerikanen die gaan klappen voor de zon als hij ondergaat, champagne... Heerlijk...

Mijn uitzicht was prachtig

Dat van Marie-José zo mogelijk nog mooier

De dag erna met een paar collega's van ASML naar een ijshockey wedstrijd bij LA geweest. Voor hen de eerste keer. Ik heb even geteld: voor mij de 14e keer (dankzij 3 maanden Connecticut). Onderweg een paar regeltjes uitgelegd en ze waren er klaar voor. We hadden goeie plekken, biertje erbij, en genieten maar.
Het was inderdaad een mooie wedstrijd, met o.a. een zeer spectaculair doelpunt recht voor onze neus, een paar mooie acties en bodychecks en natuurlijk een paar vechtpartijen (het blijft immers een uitje voor een normaal Amerikaans gezin).
Helaas hebben 'we' verloren, maar dat was niet zo erg, want 'we' zitten inmiddels in de play-off.

De foto's heb ik gejat van de blog van Rob. Vandaar dat er ook een foto tussenzit van de dames die tijdens de reclames op TV het ijs schoonvegen. Ik zou daar natuurlijk nooit foto's van maken...

Afgelopen weekend was weer een 'normaal' weekend. Eerst de kids droppen op de Nederlandse school en dan snel een volgende poging wagen om te surfen. Daarna had Anne ook een cursusje cup-cake versieren gehad, met natuurlijk een diploma.

Vandaag was het lekker weer. Plan was om de woestijn in te gaan om de woestijnbloemen te bekijken. Deze zeldzame bloemen schijnen nu te bloeien. Maar met een temperatuur van 38 graden ging dat plan van tafel. Dan maar naar het strand. Helaas, een flinke wind, dus daar was het weer te koud... Het is ook nooit goed zul je denken. Maar dat was het uiteindelijk, namelijk in onze eigen tuin. Heerlijk weer. Lekker gezwommen en de barbecue opgestookt. 

Anne met cupcakes en diploma...

Lekker zwemmen in ons zwembadje... 

Voor mijn verjaardag had ik een s'mores bakplaat gekregen. S'mores zijn een traditioneel campfire toetje: cracker, blok chocolade erop, marschmallow erboven en weer een cracker.... Even op de bbq en smullen maar.

Heerlijk allemaal. Wat een leventje, toch?

Nog maar drie maanden en dan zit ons avontuur erop. We beginnen ons langzaam op de terugtocht voor te bereiden. Marie-José is nu een laatste vakantie aan het boeken richting de woestijn: Grand Canyon, Zion en Bryce Canyon. Ze krijgt net een bevestiging van een overnachting: "we appreciate kids, as long as they are well behaved". We gaan de gok gewoon wagen...

Nieuw persoonlijk record

Een paar weken geleden heeft Marie-José de halve marathon gelopen, met Freke en Johan. En ja, dat zag er aanstekelijk uit. En inderdaad, dan zeg je 's avonds tijdens een glaasje champagne wel eens wat, in een vrolijke bui. Ik geef toe, ik had het gezegd. Maar dat ze me daar aan houden, daar ben ik dan minder kapot van. Kortom: ik moest ook een keer meedoen met een run.

Gelukkig was het drietal zo 'lief' om een tocht van slechts 5 km uit te zoeken. Tsja, en dan moet je...
De run was "After Dark". Om 10 uur 's avonds een rondje rennen door downtown San Diego.


Ik had me heel goed voorbereid. 's Middags nog ren-schoenen gekocht en dat was alles qua voorbereiding. De laatste keer dat ik gerend heb kan ik me eigenlijk niet meer herinneren.

Maar goed, op naar de race

Beetje gekken voor de race
Zou het aan de spanning liggen?

Of zou het toch aan de persoon liggen?

Drukte voor de start....

5 Kilometer later konden we nog steeds lachen. We hadden zelfs alle vier een persoonlijk record gevestigd op de 5 km (voor het eerst dat we allemaal een 5km afstand renden)
Johan was 14de met een tijd 19:44. Daarna werd het spannend...
Thijs, 238ste met een tijd van 26:58, dan Freke met 239ste (27:00) en Marie-José 240ste (27:01)
Voor de volledigheid: er waren 770 deelnemers, de laatste kwam na 50 minuten binnen strompelen...

Toegeven, ik vond het leuk om te doen, dus mogelijk op naar de volgende race... (let op: mogelijk)

En omdat het toch al avond was, zijn we maar een biertje gaan drinken. Moet dan maar, toch?. En wat hebben we rare dingen meegemaakt...
Zo liep er een bruidspaar rond, dat het feest én de gasten kwijt was.
Vervolgens ging er iemand midden op straat door de knieën. Eerst de dame voor de heer, en vervolgens de heer voor de dame. En dat nota bene met de bloemen die van het bruidsboeket afkwamen...
We waren er getuigen van dat een brandweerwagen en ambulance nodig waren om een enorm bezopen 'dame' af te voeren.
En vervolgens vonden we zomaar een nestje biervaten.
Kortom, een normale avond stappen in San Diego...

de 3e helft...

Zomaar een spontaan 'aanzoek'

Wild-gluurders

Spectakel op straat
Voor degene die van details houden: de straat-pizza
zie je rechtsonder nog liggen.

Voor de kenners: de symboliek van de lege vaten...

Een zeer gezellige avond.
Nu (dagje later) moet ik toch wel bekennen dat ik hier en daar spierpijn heb. En niet alleen van het rennen. Ik was zaterdag ook nog even gaan surfen. De golven zouden 3-4ft zijn (90 cm tot 1m20). Nou, die krengen bleken super groot te zijn. Tweemaal manshoog. Dus dat was enorm ploegen om überhaupt door de branding naar open zee te peddelen, om vervolgens 'head first' voorover van zo'n grote golf getorpedeerd te worden en op het strand gesmakt te worden....
Volgens kenners heet zo'n golfhoogte 'tweemaal over de kop' Dit kan ik bevestigen. Voor je weer adem kan halen ben je zeker twee keer over de kop gemarteld...
Al heb ik veel plezier, blijven oefenen...