Las Vegas en plofkippen

Tussen Kerst en 'New years eve' zijn we naar Vegas geweest. Voor Marie-José en mij de 2e keer, maar dit keer met kindjes en Oma. Op advies van familie Wehrens hadden we een appartementje net achter de Strip geboekt. Prima huisje, lekker rustig en een kwartiertje lopen vanaf de Strip.

De vorige keer dat wij in Vegas waren hebben we geleerd dat je op straat mag drinken, overal mag roken en je kinderen tot diep in de nacht met je mee mag zeulen (omdat jij alles wil zien, duidelijk niet om de kinderen een plezier te doen). Wij zijn dan toch minder 'rock and roll' omdat wij niet op straat gedronken hebben, niet gerookt hebben en de kinderen lagen er op redelijk normale tijd in.

De eerste avond keek de bende van drie hun ogen uit. We begonnen bij Venetian, waar binnen bootjes door de grachten varen en het plafond geschilderd is alsof je buiten bent. Duurde even voor Anne en Bram doorhadden dat het (volgens hen) 'een fopje' was.

Oma keek haar ogen uit bij de vele gokkasten en de aankleding van de casino's. Ze was verbaasd over hoe mooi alles was en de vele details. We moesten vaker even stoppen omdat ze even de details om zich in moest laten werken.

Daarna gingen we naar Treasure Island. Hier vindt een live zeegevecht plaats met twee piratenschepen, waarbij eentje zelfs zinkt. Wij dachten dat Bram dat geweldig zou vinden. Buiten het feit dat hij zich rot geschrokken was van de knallen en bang was van het vuur, vond hij het prachtig. Vooral toen het afgelopen was vond hij het leuk en begon hij weer wat te vertellen. 'Kijk papa, een echte schoonmaak Piet-Piraat'.

Daarna nog naar de Etna kijken. Een heuse vulkaan uitbarsting op straat. Alles kan in Vegas. Bram en Anne wisten niet wat een 'vulkaan' was. Maar halverwege onze uitleg kwam hun reactie "O, you mean a volcano. Yeah, we know them'. Stom van ons, om iets in het Nederlands aan hen te vragen.

Opeens zag oma een bekende: Celine. "Goh, is die ook tot hier doorgedrongen?". Oma dacht namelijk dat Celine uit Nederland kwam, want "als je 'de Jong' heet kom je toch uit Nederland?"

Daarna terug naar het huisje, omdat het al laat was voor de kindjes.

De dag erna een bezoekje gebracht aan de Hooverdam. (Oma wilde niet gokken, dus moesten we wel een dagprogramma maken). Dit was een spectaculair uitstapje. Marie-José en ik hebben tientallen keren een hartaanval gekregen als de bende weer ging rennen of springen vlak bij een afgrond. Maar goed, we hebben het een heelhuids vanaf gebracht. Mooi bouwwerk trouwens. En... sneller gebouwd dan gepland. Dus, ze kunnen het wel in Amerika....

200 meter hoog. Indrukwekkend....
Da's wat anders dan dat muurtje in Robbertville

Da's best hoog... Zweethandjes...

De dam light op de grens tussen Nevada en Arizona

Na traditioneel een koelkastmagneetje te kopen weer op weg naar Las Vegas voor een tweede avond vol glitter and glamour. Na een rondje Parijs, via Rome naar de Cheesecake factory. Lekker eten en het toetje (de cheesecake) in een doosje mee naar huis nemen.

Parijs in Vegas

Een standbeeld in Rome

En nog een standbeeld in Rome

De fontein by Belagio. Prachtig

Tussendoor op de foto met bekende helden.

Bram met 'stars mannen'. Apetrots, want hij mocht
een 'gun' vasthouden.

Anne met 'Hello Kitty'. Koste wat moeite om een
niet extreem lelijke versie te vinden

Bram nog eens met Batman. De lelijkerd ernaast ken ik niet.
Na de foto had Bram wel commentaar op hem. Niet op zijn mond, maar 'wat een dikke meneer zeg'. 

De dag erna zijn we naar Red Rock Canyon geweest. Op internet lazen we dat Meindert  (collega) en Christy het mooi vonden. 4 van de 5 punten....

Het was ook prachtig. De natuur hier blijft ons verbazen. We hebben twee wandelingen gemaakt. Een klauter partij op en over de rode rotsen en een tochtje naar een waterval. Helaas, viel er weinig water. Toch mooi. Er zouden ook pretroglieven (rotstekeningen uit de Indianen tijd) te zien zijn. De enige tekens die wij zagen waren niet uit die tijd, want ik geloof niet dat Hiawatta 'I love you, Jessica' op de rosten gekliefd heeft.

En daarna weer via de nodige Strabucksen naar huis. Langzaam voorbereiden op 'New Years Eve'.
Wel jammer dat we niet in Nederland zijn en live de uitslag van 'het woord van 2012' meekrijgen. Nu moeten we via het internet meekrijgen dat Plofkip de winnaar is. Appen en Pandapunt ken ik niet eens. Dat zijn toch flinke nadelen als je in het buitenland woont...

Kerstmis 2012

Kerstmis 2012 hebben we met zijn 5-jes gevierd.

Marie-José had mijn auto versierd met een Rudolf neus en een gewei. Anne wilde voor de foto er wel instappen, maar zeker niet mee voor een boodschap...

Op Kerstavond zijn we naar de kerstmis in de Saint Gregory Kerk gegaan. We dachten mooi op tijd te zijn. Net als vele anderen. Ongelofelijk. Ik wist dat Amerikanen gelovig waren, maar ik had niet verwacht dat de kerk werkelijk uitpuilde. We stonden 2e rij achter de banken en hadden daarmee meer geluk dan de 100 man die nog buiten moesten staan. Met dank aan Oma's tactiek: de kinderen naar voren duwen en er dan verontschuldigend achteraan gaan.
Het was een mooie mis. Helemaal toen alle lichten uitgingen tijdens Holy Night, op de kerstversiering na, en iedereen meezong. Even een kippevelletje...

's Avonds hebben de kinderen het 'rendier voedsel' op de stoep gestrooid. En ja hoor, 's ochtends lagen er talloze kadootjes onder de boom.

Oma kreeg oorbelletjes van Santa

Ik kreeg een stropdas voor om een wijnfles. Wie verzint zoiets?

Bram kreeg een stoere skelter

En Anne een poppenhuis voor de barbies

 Natuurlijk was iedereen blij met zijn/haar kadootjes:

Bram was blij met Anne d'r poppenhuis

En Anne was blij met Bram zijn skelter

's Middags zijn we naar het strand gegaan voor en lekkere wandeling

En 's avonds natuurlijk een uitgebreid Kerstdiner.

Donkere dagen voor de Kerst

De dagen voor Kerstmis had ik eindelijk vrij, na een periode van hard werken. Dus, erop uit...

Omdat het weer niet erg meewerkte zijn we naar pretparken geweest. Seaworld en Legoland. Makkelijk zo'n abonnement en al die parken in de buurt.

Er was regen voorspeld, maar geluk was met de dommen. Twee keer volop zon...

In Seaworld hebben we natuurlijk weer de Shamu show gezien. Blijft leuk. Vooral het vermaak door het publiek dat 'splash-zone' niet begrijpt. Want als zo'n Orka begint, kun je rennen wat je wilt: je wordt drijfnat. Ha, ha, en dan is 20 graden ineens behoorlijk koud.

3 ton vis in een salto. Doe dat maar eens na....

Ha, ha, jullie dachten niet nat te worden.
I love leedvermaak...

Stingrays aaien

De dag erna naar Legoland. Op de weg er naar toe regende het Hollandse Pijpenstelen. Maar eenmaal bij het park: volop zon. Ondanks de drukte hoef je nergens lang te wachten. Weer eens wat anders dan anderhalf uur in de rij in de Efteling. 

En Marie-José, is het boeiend?

Ook Legoland stond in het teken van Kerstmis. Met de grootste Kerstboom gemaakt van Lego steentjes. Da's niet zo verwonderlijk als je de prijs van Lego bekijkt. 

Er was ook een veldje met ..... sneeuw.... Echte (nep-)sneeuw. Keiharde ijsklonten als je het mij vraagt. Nou, rijen dik stonden mensen te wachten, om vervolgens 10 minuten te sleeën (ander halve meter omlaag), te gooien met ijsklonten of om een neus van Duplo stenen in een voorgemaakte sneeuwpop te persen. Leuk joh. Het zal je verbazen, maar wij hebben hier niet voor in de rij gestaan.

Tradities

Afgelopen dagen stonden in het teken van traditie. (ja hoor, als je hier al je tweede kerst viert, mag je al van tradities spreken, vind ik).  Maar wat is dan de grootste en belangrijkste traditie zo vlak voor de Kerst?

Het is niet met de kindjes naar mijn werk gaan, om bij Santa op bezoek te gaan.

De belangrijkste traditie is ook niet de klas versieren en een Kerst-stukje opvoeren bij Bram

Of op zoek gaan naar 'mooi' versierde huizen in de buurt.

Of zelfs op bezoek bij Santa's huis

Een huis, boordevol Kerstkitch

Zie je wel..

 

Ook niet dat het regent (een traditie die is overgewaaid uit Nederland)

Het is zelfs niet de jaarlijkse "Pyjama-day' bij Anne op school.

Zelfs de principle loopt voor schut...

Ook niet lekker in de zon wandelen in December

Oma Maas aan het wandelen in Torey Pines met de vriendinnen van Marie-Jose

Nee, er is maar een echte traditie die ik elk jaar volg:



          3FM serious request. We hebben natuurlijk weer actief meegedaan en gedoneerd.

12 miljoen opgehaald. Ik ben trots op Nederland!