Weer Whale Watching

Vandaag: herkansing. Nadat we gisteren teleurgesteld waren in de walvissen (zie blog van gisteren), zijn we vandaag naar Sea World geweest. Eens kijken of hier wat actie konden zien. En, zeker weten geslaagd!

Marie-José en ik zijn al eens in Sea Wolrd in Florida geweest. Dat vonden we behoorlijk tegenvallen. Maar hier keken we onze ogen uit. We hebben drie shows gezien, en alle drie fantastisch. Zowiezo is het een mooi en gezellig park. Ook hier hebben we een abonnementje genomen.

Als eerste de pinguins kijken. 

En de Beluga Whale

Dolfijnen show:

En de bekende Shamu show:

Yep, een stuk spectaculairder dan de walvissen tocht. Maar goed, dat is ook niet te vergelijken.

Ik zal het maar netjes samenvatten: Het was allebei heel erg leuk.

Whale watching

Vandaag ben ik met Marie-José de oceaan opgevaren voor Whale Watching. Dit beloofde heel wat, maar viel tegen. Nu heb ik in een ver verleden eens gehoord dat je een verhaal moet opbouwen. Daarom begin ik met het dieptepunt: de walvissen en eindig ik met de rest...


De dieptepunten: de walvissen
Ik kan in drie plaatjes laten zien waarom de Whale Watching tegenviel, onder het motto" drie plaatjes zeggen meer dan 3000 woorden"

     Wat ons beloofd was:

Ik zal eerlijk toegeven dat ik deze foto's van het internet geplukt heb...

     Wat wij gezien hebben:

Ik ben wel de trotse fotograaf van dit kiekje
(welliswaar minder spectaculair, maar goed)

Anyway, de gids (kort woord voor een mega-ouwehoer zonder enige boodschap erin of gevoel van oriëntatie), was 'verbaasd' over hoe dicht de twee volwassen mannetjes walvissen vandaag bij de boot kwamen. Nee, dit was echt een bijzondere dag. Zeer uitzonderlijk. Don't forget the guide...

Goh, nu ik dit typ bedenk ik dat we vergeten zijn om de gids te tippen. Potjandorie, is ons zomaar ontglipt... Hier is een tip: "leer een vak"

Even eerlijk: we hebben geluk gehad want we hebben 3 walvissen gezien, waarvan 2 heel dicht bij. Maar toch minder spectaculair dan verwacht (of gehoopt). Ze komen een keer of 5 boven en dan zie je alleen maar hun rug. Geen stoere beelden zoals beloofd van hun kop of staart. Maar toch, niet iedereen kan dit van zo dichtbij meemaken denken we dan maar.


De hoogte punten: de rest
De tocht begon al goed op het kade, want een collega van mij had spontaan verzonnen om met hun bezoek ook op jacht te gaan. En voor de kenners, met William en Alma hoef je je niet te vervelen. Altijd goed voor een stevige portie Ierse humor. Nu zijn ouders erbij waren, was het dubbel-op.

William maakt en foto van, uuh, zijn vader?
Met een telelens van zo dicht bij? Rare jongens, die Ieren...

Alma en Marie-José, druk in overleg

Terwijl de boot door de haven van San Diego voer, hebben we weer mooie uitzichten gehad, en heb ik dus flink wat foto's gemaakt. Ik heb alleen nog maar hoogtepunten beloofd, dus hierbij maar een kleine selectie...

2 onderzeeërs in de Naval Base Point Loma, San Diego
 Los Angeles klasse ($900 miljoen per stuk),
110 m lang, 10m doorsnee, snelheid 33 knots,
inclusief verticale ballisitische raketten .
Kan 30 jaar varen zonder brandstof,  water of zuurstof te tanken (zeggen ze)

Ook in San Diego zijn er Piraten schepen, dus pas op...

Mooi uitzicht op Hotel Del Coronado en de Coronado Bridge

Onderweg naar de walvissen kregen we nog meer bezoek. Van dolfijnen. Een paar keer kwamen er groepjes dolfijnen even gezellig met 'onze' boot mee zwemmen. Lekker voor de boot uitzwemmen en spelen en springen in de boeggolf. Na wat subtiel duwen hadden we een mooi plekje voor op de boot, dus dat was prachtig om te zien.
Met andere woorden, de dolfijnen waren het hoogtepunt van de walvissen toer.

Flipper and friends zwemmen net voor de boot uit.

Hier komt een nieuwe groep aangezwommen om even mee te zwemmen met 'onze boot'. Leuk he!

En bijna 200 foto's later moet ik toch toegeven dat het een prachtige tocht was. Kan ik iedereen aanraden.

Natuurlijk waren Anne en Bram teleurgesteld dat ze de dolfijntjes niet gezien hadden, en wij dat we geen spectaculaire beelden van walvissen gezien hadden. Daarom gaan we morgen voor een herkansing: bij Seaworld!

Wandelen in Torrey Pines

Vlakbij ligt het natuurpark Torrey Pines. Hier hebben we (Marie-José de kids en ik) vandaag gewandeld. De rest moest bijkomen van een intensief weekend San Francisco.

Wat een mooi park is dat. Mooie natuur, ruige rosten en mooie uitzichten. Maar ik zal eerlijk zijn, het was wel weer een attractie zoals we de hier verwachten. Er waren enkele paden waar je kon lopen. Hier loop je dan ook meteen tussen allerlei groepjes wandelaars in. Beetje massa-wandel-toerisme. Maar toch mooi.
O, en niet te vergeten, de tarantula's, ratelslangen, coyotes, mountain lions (als we de bordjes moeten geloven)

Razor Rock, een van de vele ruige rotsen

Mooie uitzichten. Hier is de rots helemaal geërodeerd. Prachtig

Het is moeilijk om zulke mooie uitzichten op een foto te krijgen. (al is het best goed gelukt zeg ik zelf)

's Avonds de drie kindjes in bad (Anne, Bram en ons nichtje Mia). Koppen vol met schuim en gekke bekken trekken. En een lol dat ze hadden! En makkelijker te fotograferen

Alternatieve carnaval

Facebook staat er vol mee: het is carnaval...
Vasteloeavend in Mestreech. En wij zitten hier. Dat is toch wel balen.

Marie-José is met Marianne, Max en haar moeder naar San Francisco en ik ben thuis met de bende van 3 (Anne, Bram en Mia). Handen vol dus.
Maar, we vermaken ons prima met ons eigen carnaval. De toko versierd en allerlei verkleedspul uitgehaald, muziek op en dansen maar. Enige min-puntje: Bram wil graag linedancen. Dat moet'ie nog even afleren...

Het is hier ook verschrikkelijk slecht weer:
in de verte zien we sneeuw

Mooi ochtend zonnetje terwijl er nog nevel in het dal hangt

Lekker televisie kijken en een pakje melk drinken

Groepsfoto

Bram vroeg Anne heel netjes ten dans gevraagd. Goed he!

Ronde dans (op commando van Anne)

Spontaan gingen Anne en Bram 'linedancen'.

Toch mis ik de Vasteloavend wel. Geen vertrouwde geur van Schmink, lekker Brand biertje, Elvis part IX, gourmetpannetje, Joie de Vive, Moaswief of Renate.
Ik heb me heilig voorgenomen om volgend jaar wel weer in Maastricht te zijn. Maar tot die tijd gaat hier de muziek weer hard, en gaan we lekker (line)dansen...

Father daughter dance

Weer een fantastische ervaring rijker: Father daughter dance.

Vandaag was er feest van de school van Anne, maar alleen voor de vaders en dochters. Daar wilde wij natuurlijk heel graag naar toe.

Anne had zelf een jurkje uitgekozen dat Marie-José had gemaakt. Zonder mouwtjes. Helaas kregen we de plak-tatoes die ze met Valantijn gekregen had van een klasgenootje niet van haar armen af. Gelukkig waren het hartjes-tatoes, die mooi bij het thema paste: "Queen of Hearts" (volgens mij is elke Father Daughter Dance in het thema van hartjes)
En met twee schattige vlechtjes zag Anne er prachtig uit.

Maar ik niet. Ik was gewoon uit mijn werk gekomen en naar het feest gegaan. Amerikanen kleden zich altijd slonzig, dus was mijn werk kloffie goed genoeg.
NO WAY... Alle vaders waren strak in pak. Met een corsage (bijpassend kind had ook een corsage). Ai, ai, ai. ik was zwaar underdressed.
En de dochters (ik schat 5 tot 10 jaar) waren opgetut alsof het een bruiloft was: hakkenschoentjes, strakke jurkjes, haren op en top netjes en zelfs make-up...

Conclusie: menig vader kwam vragen of het mijn eerste dance was.

Maar toch was het een ontzettend leuke avond. Stappen tot diep in de nacht (lees: na kinderbedtijd, dus om 8 uur waren we thuis).
Maar wat heeft Anne zich goed vermaakt. Met haar vriendinnetje Jesica (friends can call me Jessy), Rachel en Lizzie. Springen, zingen, dansen, zo leuk...

Ze kregen een lichtgevend toverstafje, en toen het licht uitging gingen de dames helemaal uit hun dak (op Justin Beaver welliswaar). Zo leuk om te zien.....

Anne and Jessy

Anne, Rachel and Jessy

Anne, Lizzie and Jessy

 

Anne (my queen of heart) en de echte queen of heart.

Nieuw bezoek

We hebben weer bezoek!
Marianne, Max, Mia en 'oma Maas' zijn afgelopen zaterdag geland. Na een emotioneel weerzien tussen de zussen op het vliegveld zijn ze naar ons huis gereden. "Jullie huis zier eruit zoals tijdens het skypen!" was hun commentaar.

Vandaag was het bewolkt (het had 's nachts zelfs geregend). We zijn naar La Jolla aan de kust gegaan, waar het zonnetje volop scheen. Het blijft een leuke attractie om naar de zeehondjes te kijken. De oceaan was lekker wild, dus dat gaf een lekkere sfeer.

Ondanks dat de zeehondjes jonkies hadden, mocht je op het strand heel dichtbij komen.
En ondanks de groep geitenwollensokken die demonstreerde dat dit natuurlijk niet kon. Verzin maar iets en er is hier een protest groep voor te vinden.
Enfin, wij het strand op...

Mijn nichtje Mia, Anne en Bram
en een kudde zeehondjes...

Drukte op het strand en in het water

Naderhand zijn we de pier op gegaan. Leuk moment voor de paparazzi om wat mooie kiekjes te schieten.

Helemaal leuk als Marianne en Max op het puntje van de pier staan.... en er een grote golf aankomt.

Eentje had geluk, 

De ander een natte broek...

(en ik leuke foto's)

Na de pier hebben nog wat langs de boulevard gelopen. Er is een leuk parkje, waar de bende van 3 (uhh 4) zich lekker heeft vermaakt.

En nog even spelen op het strand. Lekker op het laaste moment wegrennen voor de branding.

's Avonds was de bende ook goed uitgeteld. 

Maar toch even een flesje champagne open getrokken. En nadat de 3 kindjes op bed lagen, hebben we nog goed doorgetafeld. Mexicaans, met de nodige Corona's. 

Wederom: een heerlijk weekendje...

Facebook.

Ik heb via Facebook een linkje gestuurd naar onze blog, met een foto als lokkertje. Op het strand was een photoshoot van deze brunette (moest nog een hoop aan gefotoshoped worden).

Op ons maakte ze niet zoveel indruk, maar wel op een groep Engelse toeristen, die stiekem met hun mobieltje een foto van haar maakten, naughty lads....