Het rij examen van Marie-José.....

Vanochtend had Marie-José haar rij examen.
Het team uit Nederland is er al achter dat er 3 examinatoren zijn: een vrouw die wel aardig is, een 'volwassen versie van The Fresh Prince of Bel Air' en .... the nasty guy. Deze laastse is zo onvriendelijk en afstandelijk, dat je je alles behalve op je gemak voelt.
Bovendien weten we dat ze allemaal ongeveer dezelfde route rijden, die zo'n 10 minuutjes duurt.

Vanochtend ben ik met Marie-José deze route gaan rijden. Ik wil niet zeggen dat ik alles weet (ondanks dat ik maar één fout had bij mijn examen !!), maar ik kan je wel vertellen dat ze niet goed genoeg reed om te slagen. Om het netjes te zeggen: Marie-José houdt niet zo van treuzelen. Ze houdt meer van stevig doorrijden. Maar om hier te slagen moet je echt zeikerig langzaam rijden. Je weet wel: 2 tellen stilstaan bij een stopteken, en je aan de snelheid houden. Niet echt haar sterkste kant...

Bovendien kreeg ze the nasty guy als examinator. Geen 'hallo', of even voorstellen, maar direct
'I know you can drive, I just want to see if you can do it our way'. En dat op zo'n toon dat ze al direct een enorme hekel aan die vent had. (overigens heeft ze een hekel aan iedere rij-examinator).
'When I say left, you go left. When I say right, you go right. When I say nothing, you go straight ahead. By the way, we're NOT gona have a nice conversation. Just drive'.

Tot overmaat van ramp kwamen tijdens haar ritje 2 brandweerwagens, 2 politie wagens en een ziekenwagen langs. Bovendien nog kids op een scateboard midden op de straat (zie je hier anders nooit) en een slingerende oma op een fiets.

Dus, je raadt het al............. toch geslaagd, met slechts 3 foutjes.  Goed gedaan meisje....

Yes, nu zijn we (als het goed is) van alle bureaucratie af.

Marie-José: geslaagd voor haar 'written exam'

Hiep hiep hoera. Marie-José heeft haar theorie gehaald, met maar 2 fouten. (vast een makkelijker examen;-)    )

Maar, ze had nog een hoogtepunt vandaag: bij de ikea zag ze een man door een stoel heen zakken. Helaas heeft ze geen foto gemaakt. Blijkbaar zijn de Zweedse bomen niet sterk genoeg om kilo's Big Macs te dragen.

Geslaagd voor mijn rijbewijs

Als je in California gaat wonen, moet je binnen 30 dagen een nieuw rijbewijs halen. Leuke regels, maar daat gaat je never nooit niet lukken.

Afgelopen vrijdag heb ik mijn theorie-examen gedaan. Je krijgt 36 vragen en je mag er 6 fout hebben. Ik had een aantal oefenexamens gedaan en ik had er telkens 1 of 2 fout. Eitje dus.
Nou, viel dat even tegen. Ik had uiteindelijk 5 fouten... Ruim voldoende dus.

Het zijn wel achterlijke vragen. Hoeveel feet voor je afslaat moet je gaan knipperen? Wat is de boete voor afval op straat gooien? Hoe moet je een dier achter op je pick-up truck vervoeren? Naar welke richting moet je kijken als een tegenligger je verblind?

Vandaag had ik mijn praktijk examen. Een collega had mij verteld welke route hij had gereden bij zijn test. Ik had als laatste 'oefening in zeikerig langzaam rijden' dezelfde route gereden. En ja hoor, dat was ook de route van mijn examen.
Je mag 0 grote fouten maken, 3 middelmatige en 15 kleine. Ik had slechts 1 kleine fout, en kreeg zelfs complimenten dat ik zo goed naar de bijna-overstekende postbode had gekeken. En ik dacht alleen maar: "Die postbode is slecht voor de lak".

Maar: Geslaagd!

Wel een avontuur hoor. De Department of Motor Vehicles (DMV) regelt oa de examens. Mijn god, wat een achterlijke organisatie.
Wachten - ga naar loket 1 - krijg een papier - Ga naar loket 2 - wachten - lever je papiertje in - je krijgt een nieuw velletje - ga naar de camera-miep voor een foto - wachten - wachten -krijg je schriftelijk examen - wachten - wchten - enz.
Dit is werkelijk de meest slome organisatie binnen America. (Je kan hier ook vanalles verwachten: link)

'sfeer'-impressie van een DMV-kantoor

Anyway, ik ben geslaagd. Marie-José moet morgen voor haar theorie. Ze is redelijk nerveus. Vooral omdat ze het maar een grote onzin vind. "Hun" vraagstelling sucks.


Barbeque.
Anne was vandaag bij Alex gaan spelen, een vriende uit haar klas. Zijn moeder spreekt een beetje Nederlands, dus was wel makkelijk. Ze heeft zich prima vermaakt. Je merkt dat ze al heel goed Engels verstaat. Als ik haar iets vraag te vertalen naar het Engels, lukt dat niet. Maar, als ik in het Engels iets aan haar vraag, geeft ze gewoon antwoord. Yes en no welliswaar, maar ze snapt het wel. We denken dat ze heel goed vooruit gaat.

Net nog even lekker buiten gegeten (BBQ) onder de nieuwe gazebo-tent. Heerlijk leventje hier.

Bram en zijn 'corn'

Lekkere malse spareribs op het vuur

Lekker he!

Zeevracht (2 kuub !!)

Hiep hiep hoera, de zeevracht is er.
Vol enthousiasme begonnen de mannen van Mayflower de drie grote kisten los te maken. Marie-José kon zich niet meer herinneren dat we zoooooveel hadden ingepakt. Die kisten passen niet eens in de garage.
We kunnen ons nog een discussie herinneren met een proffie verhuizer (onder het genot van een wijntje) over wat er in 2 kuub gaat.

Totdat de opper-uitpakker met zijn bolle buik uit de cabine was gestrompeld: "Not those big ones, the small one at the end."

Maar, we zijn er heel blij mee. Als het goed is zijn we binnenkort helemaal ingericht met onze eigen spullen.

Kindergarten en Pre-K

Anne gaat nu voor de 3e week naar school, Bram voor de 2e week.
We moeten eigenlijk zeggen dat het behoorlijk goed gaat. We denken dat Anne meer Engels begrijpt dan ze aan ons laat merken. De verhalen waar ze mee thuis komt, slaan welliswaar nergens op. Volgens Anne gaat ze elke dag op schoolreisje. Maar dat kan niet, want daar moeten wij namelijk een week op voorhand schriftelijk (!) toestemming voor geven...
Anne moet elke dag het Amerikaanse volkslied zingen. Anne verteld ons: "Ik moet mijn handje op mijn borst houden, 'face to the flag' en zingen: America, America, en verder kom ik niet".

Anne staat in de rij voor de klas als de bel gaat. Juf Lori komt hun ophalen

Binnen gaan alle kindjes op hun vaste plek op het kleed zitten

Het buro dat ons voorlichting had gegeven over scholing, had gezegd dat het tot 3 maanden zou duren voor ze lachend naar school zou gaan. En kijk haar eens lachen op de foto's. Ze heeft er echt zin in. (@William: not ironic)

Voor Bram is alles nog nieuw. Hij moet nog wennen, maar heeft er steeds meer zin in. Volgens zijn juf heeft hij praatjes voor 10 en blijft hij stug tegen iedereen in het Nederlands praten. Waarschijnlijk heeft hij niet in de gaten dat niemand hem begrijpt.

We zijn vandaag naar Back to school night van Bram geweest. Dit houdt in dat je tussen 5 en 6 een introductie krijgt over de school, de manieren van 'lesgeven', de regeltjes etc.
Zijn schooltje ziet er heel leuk uit. Hij leert hier natuurlijk Engels (of Amerikaans moet ik zeggen) en een beetje Spaans. En een beetje Indisch, want daar komt Juf Taniya vandaan. Ze is moeilijk te verstaan voor ons: koestoen is question. Anyway, het lijkt erop dat Bram haar begrijpt.
Er hangt een webcam in de camara, en wij hebben een inlog code gekregen. Hiermee kunnen we online in zijn klasje kijken. Leuk om te zien.

Bram voor zijn school

Bram in zijn klas, bij zijn favoriete speeltje: 'firemen poppehuis'

Schoolsysteem
Het schoolsysteem is toch anders dan ons verteld was. In Nederland gaan de kinderen met 4 jaar naar de kleuterschool (groep 1 en 2) waar ze leren kleuren, knippen, plakken, luisteren naar een juf, samenspelen, etc. In groep 3 (vanaf 6 jaar) leren ze lezen, schrijven en rekenen. 

Hier is het anders. Kinderen gaan met 5 jaar naar Kindergarten, zeg maar de kleuterschool. Als ze daar komen kunnen de meeste nog niet eens fatsoenlijk hun eigen naam schrijven. Maar, in dit ene jaar leren ze alles wat onze kids in groep 1 en 2 leren plus lezen, schrijven, rekenen en science. Als ze daarna naar groep 1 gaan (vanaf 6 jaar) liggen ze weer voor op ons systeem. Het komt er min of meer op neer dat het systeem hier 3 jaar in één geprakt heeft. Flink aanpakken dus.
Een collega van mij heeft een zoontje van 6 jaar. Hij zit nu bij leeftijdsgenootjes in de klas, maar moet waarschijnlijk een klas omlaag, omdat hij qua taal en lezen, schrijven en rekenen achter ligt.

Veel ouders sturen hun kinderen al naar Pre-Kindergarten (Pre-K in het land van de afkortingen), om hun kroost al voor te bereiden op "K". Dit is vergelijkbaar met onze peuterscholen, ook qua niveau. Maar, dat is zeker niet voor niets, meer dan 1000 dollartjes per maand fulltime, dus kan niet iedereen dit betalen, (Marie-José zit naast me: "zeg maar rete-duur")

Vrijwillig
De staat California is (zo goed als) falliet en bezuinigt enorm op onderwijs. Bij elke brief van school zit wel weer een schooi-brief voor donatie hier of daar. Als je jarig bent mag je een boek doneren aan de biep. De science lessen moeten gesponserd worden, net als de kantine, de art-lessons ed.

Maar, wel vrijwillig...

En als vrijwilliger moet je een verklaring hebben dat je tuberculose vrij bent. Da's niet vrijwillig.

Spelen, golven, BBQ, strandje, zeehonden en een culinair eten...

Eindelijk een heel weekend om leuke dingen te doen...
De luchtvracht is binnen, dus vollop te spelen voor Bram en Anne. En wat kiest Anne uit: K3 zingen met haar 'soundmixer'  voor de spiegel in haar 'walk-in closet'. Is maar goed dat we geen buren hebben...

En na hard spelen, even lekker uitrusten op het schommelbankje (let op het detail op het tafeltje, en ik was nog aan het werk......)

De vrouwen van mijn collega's hadden zaterdag een golf introductie. Ik zal jullie de filmpjes besparen ;-)   Marie-José had het weer snel te pakken. Ze gaat samen met een vriendin op zoek naar een leuke golfbaan. Er zijn hier 92 banen in het dorp. Maar veel banen zijn voor (ex-) militairen of voor de super-kak-lui (lidmaatschap boven 5000 dollartjes). Andere banen hebben bijvoorbeeld geen drivingrange. Dus wordt het nog lastig om een leuke en betaalbare in de buurt te vinden.

's Avonds lekker gebarbequed met mijn nieuwe BBQ. Dit keer was het de op-een-na-kleinste die ik kon vinden in de winkel, maar wel op houtskool. Die zie je hier niet veel meer.

To the beach
Vandaag zijn we naar het strand gegaan. Ik was even vergeten dat de bewolking hier bij de kust blijft hangen. Bij ons was het lekker zonnig, maar aan het strand was het bewolkt. Balen...
We zijn naar een klein strandje geweest waar ik tijdens onze eerste trip ook ben gaan kijken. Hier lagen toen honderden zeehonden op het strand. Nu dus geen een. Blijkt dit maar een bepaalde tijd van het jaar te zijn...

Anyway, we hebben er wel een aantal gezien.
Op het einde van een pier zag je een paar zeehondjes zwemmen. Wij zijn er zeker 4 uur geweest, en ik heb maar één golf over deze pier zien spetteren: Juist, net toen Anne, Bram en ik klaar stonden voor de foto. We waren maar een kleine beetje nat geworden maar de bende van twee kon er echt niet om lachen. (ik wel...)

Deze zeehond zwom nog geen 10 meter voor het strandje langs.

Daarna zijn we nog even naar het strand geweest. Het was te koud om te zwemmen, maar we hebben ons goed geamuseerd. Terwijl Marie-José haar golf boekje weer aan het doornemen was lagen de kids te scheppen en te rollen door het zand. Tot Bram even later met een verroest duikersmes aan kwam lopen. "Kijk mama, een echt Piet Piraten zwaard. Mooi hé!"
Je gelooft het niet (tenzij je eerst plaatjes kijkt en dan pas leest, net zoals ik altijd doe), maar even later kwam Anne aanlopen met een 2e duikersmes. Maar dan harstikke nieuw. En heel scherp.
Dan vind je het toch wat minder dat je kinderen daarzo in het zand spelen....

Er waren heel veel vogels bij het strand (ook hele grote Albatrossen)

Onze collectie duikers messen

Na de messen-vonst, hebben we het boeltje maar opgepakt en zijn we cultureel gaan eten: bij Hooters. Hier serveren knappe dames (NOT) in korte broekjes en lage topjes (dat gelukkig weer wel), terwijl er zeker 20 TV's aanstaan met een of andere footbal wedstrijd erop. En de Yankees maar juichen bij elke touchdown (ook bij elke herhaling). Qua eten moet je niet al te veel verwachten: friet met iets, maar wel heel lekker. En ze hebben er lekker bier. Als je bier besteld krijg je de (overbodige) vraag: "woman or man sized?". Totaal prijs van het eten: $32.
Anne en Bram keken hun ogen uit.

Kleuren op de menukaart, de serveersters, Anne met een hot-dog.

Een heerlijk weekendje dus. De bende ligt nu in bed. En terwijl ik deze blog aan het maken ben, is Marie-José alweer op zoek naar golfbanen. "Jeetje duur zeg. Wat nou, golven is hier volkssport nummer 1", "belachelijk, je mag hier niet in je eentje golven. Zet dan ook geen foto op de site met één golver erop!!" enz, enz...
To be continued....

5 maal happy moment en 1 maal brullen.

Tjonge, jonge, vandaag kon ons gelukt echt niet op. Vijf maal een 'happy moment' (en een keer brullen). Wat wil je nog meer...


Als eerste, en daar ben ik heel trots op, staat mijn knutsel-werk nog steeds rechtop, ondanks het veelvuldig gebruikt. En dat met nep-ducktape voor 3 dollartjes....



Vervolgens kwam vandaag de lucthvracht, na bijna 4 weken.
14 dozen vol met speelgoed voor jong en ... nog steeds redelijk jong. Bram reuze blij met zijn trap-tractor, speelgoed auto's en waterbaan. Anne in haar nopjes met allerelei roze en fel-roze dingen: boekjes, frutsels, poppen en noem maar op. Wij heel blij met 'verse kleren', de oplader van het fototoestel en renschoenen. Marie-José begon langzaam aan met alles een plekje te geven. Anne begon op haar beurt direct de hut in te richten.

Anne heeft de hut ingericht

Nog beter was mijn eerste salaris. Niet op de bank gestort, maar via een check. Deze kunnen we bij de (drive-in) pin automaat storten.
Ik krijg hier per 2 weken uitbetaald. Mijn eerste periode was afgelopen op 2 september. Dus bestond mijn eerste check uit een betaling van twee hele dagen! Leuk voor een paar keer naar de Walmart, Home Depot en Starbucks.





En helemaal fantastisch is dat ik geslaagd ben voor mijn safety trainingen. Na 2,5 halve dag intensieve training is het gelukt. (NB, je moet dit licht ironisch opvatten. Het invullen van de test was klassicaal. Bovendien was de training min of meer gelijk aan de trainingen in Nederland.)
Maar goed, ik heb een of andere troffee verdiend die ik vol trots in mijn cubicle mag zetten. Ben er heel blij mee (zwaar ironisch)



Bram is vandaag voor de 2e keer naar school geweest: Discovery Isle. Hij gaat om te beginnen twee ochtenden per week naar een soort van peuterschool. Volgens Bram een 'nep-Vliegje' (zijn peuterschool in Nederland heet 'het vliegje').

Maandag mocht hij een paar uurtjes proberen en dat vond hij geweldig. Dinsdag heeft hij de hele dag lopen mopperen dat hij niet naar school mocht. Vandaag mocht hij voor 'het echie'. En wat denk je: Brullen dus... En niet zo'n beetje. Het begint met een trillende lip, sip kijken en vastkleven aan mama. Maar toch, na een kusje liep hij uit zichtzelf naar een speeltoestel. So far so good. Tot een meisje tussen hem en het speeltoestel in kwam staan en vollop begon te kletsen. Toen kwamen de waterlanders. Geen hand vol, maar een land vol (en dit is een heel groot land hiero)  Geen fijn afscheid voor Marie-José. 
Bij deze school kun je (tegen allerlei privacy rechten van de Amie's in) via internet met een webcam in de klas kijken. Marie dus naar huis racen en het internet op. Blijkt dat de applicatie het nog niet doet...

Maar, hier komt het 5e happy moment. Toen ze hem ophaalde om half een, stond'ie weer helemaal te stralen. Hij had een hele leuke ochtend gehad. Hij heeft mooi gekleurd (een eerste poging om zelfs binnen de lijntjes te kleuren, heel goed!), gespeeld met zijn vriendjes Conner (die zijn naam al kan spellen: "cee-ow-en-en-ie-ar") en Camaron (ja, kon zijn naam ook al spellen) en... leren boxen !! Ik weet nog even niet wat ik hiervan moet denken. Snel de applicatie geinstaleerd en vrijdag even alles opnemen. Als'ie dan thuiskomt met een dikke lip: Sew them....

Anyway, wederom een leuke dag in het land waar de winkels al volstaan met Haloween versiering. We gaan dus vrolijk mee doen. We hebben al een 'deluxe pumpkin carving kit' in huis. Nu nog 2 pompoenen...

Veronique: had jij niet een pompoen-soep recept?




Zo, nu slapen. Misschien het 6e happy moment. ;-)

Extreme home make-over

Even optellen:

+ Een garage die uitpuilt van lege dozen (trampoline, BBQ, diverse Ikea zut, loopband).
+ De lucht- en zeevracht is nog steeds niet gearriveerd. (lees: kinderen die weinig speelgoed hebben).
+ Een rol ducktape (a 3 dollar)
+ Een fanatieke en enthousiaste papa
----------------------------------------------------
= Een speelhuisje voor de kinderen (met vensterbankjes, verrekijkers en vlaggemast)

 

Ik ben benieuwd wat de bende van 2 er morgen van vindt. Ik heb me in ieder geval een avondje goed geamuseerd. (En ik snap nu hoe ze hier een hele villa in een week kunnen bouwen bij Extreme Home Make-over: gewoon ducktapen....)

San Diego Zoo part II: the wildlife park

San Diego Zoo bestaat uit 2 delen. De originele Zoo ligt in de stad. Maar, sinds de 70-er jaren hebben ze een tweede locatie om dieren te fokken. Hieruit is San Diego Wildlife park onstaan. Een combinatie van dierentuin, safari en 'wildlife-fokkerij'. De Zoo staat er blijkbaar om bekend dat ze zo goed zijn in bedreigde diersoorten te laten voortplanten.

De Zoo in de stad is al heel mooi en appart opgezet. Maar het wildlife park is echt fantastisch. Hier kan ene B.B. te Hilvarenbeek nog wat van leren.
We hebben papegaaitjes nectar gegeven (en er is maar één keer op mijn petje gepoept)
Er loopt een cheeta vlak langs de bezoekers als demonstratie van haar snelheid.
Er is een safari per trammetje langs allerlei Afrikaanse dieren. Onder andere 1 van de laatste 7 Noordelijke Witte Neushoorns ter wereld.
Verder is er nog veel meer te doen, waar we graag een keertje voor terugkomen.

Bram vond het leuk om de papegaaitjes nectar te geven

Anne niet....

Lekker picknicken op een relaxed bankje, met mooi uitzicht

Leeuw en Marie-José.

Leeuw zonder Marie-José

Even een foto op een bronzen Neushoorn. Dat ding was gods-gloeiend heet. Sew them!

's Avonds hebben we nog lekker tortilla's gegeten. De bende moet dit toch leren eten, want er zijn hier veel Mexicaanse restaurantjes in het dorp.

@VVD: Lang niet zo goed als de echte in Brunssum ;-)

Nieuw huurauto

De eerste week hadden we een grote huurauto van ASML gekregen om koffers mee te vervoeren, en een keertje naar de Ikea te rijden. Helaas was dat maar voor een weekje. De 2e week kregen we een kleinere auto van ASML: een Mitsubishi.

Helaas geen fijne auto en te klein voor boordschappen van 'normaal Amerikaans formaat". Bovendien moeten we in deze huurauto ons Amerikaans rijbewijs halen. De auto was totaal niet fijn om in te rijden en niet overzichtelijk. Dus ASML gevraagd voor een iets grotere.
Zo, dat is gelukt: een GMC SUV-tje. Heerlijke auto met allerlei leuke extra's. Als je de motor start gaat de stoel vanzelf naar jouw favoriete positie. En als de auto afzet, schuift de stoel wer naar achter.

Bij de Walmart was een grote 'join the army' actie. Allerlei stand waar je je kon aanmelden voor Navy Seal, Airforce, Sailor of wat maar ook. Op zich leuk, al di uniformen. Net als in de film.
Er werd heel erg op je gevoel ingespeeld door foto's van 9-11.
Bram en  Anne kregen een klein Amerkaans vlaggetje, dat ze aan iedereen in de Walmart hebben laten zien. Kleine nep-chaufinistjes.

Bram vond deze "Plisie motor met Ameriaakse vlag" schitterend

Foutje, 5 miljoen mensen zonder stroom. (zie link)

Toen Marie-José en ik eergisteren in de tuin op het schommelbankje zaten zagen we al heel veel sterren, ondanks alle omgevingslichten. We zeiden tegen elkaar: "als de stroom eens uitvalt moeten we eens naar de sterren kijken. Waarschijnlijk zien we er dan helemaal veel"
Be carefull what you wish for...

We hebben 12 uur zonder stroom gezeten, met als heel San Diego. Leuk om eens mee te maken.

Leuk om te zien dat mensen aan de ene kant heel gediciplineerd blijven rijden en er gebeuren bijna geen ongelukken, ondanks dat geen enkel stoplicht het doet. De regel is: wie het eerste stilstaat mag als eerste over de kruising. Ongelofelijk, maar het werkt heel goed. Ook bij kruispunten waar 18(!) rijbanen uitkomen. Je vertrekt met 6 auto's naast elkaar als jouw weg aan de beurt is. En maar één auto per keer. Niets dringen of tuteren.
Ook opvallend is dat er ineens allemaal kinderen op straat spelen. Tja, geen TV, internet of playstation. Het lijkt wel gezellig op straat.
Beide buren kwamen direct zaklampen, kaarsen en een radio op batterijen aanbieden. Het was overigens de eerste keer dat wij in de tuin zaten en er ook buren in de tuin zaten.
Grappig uitzicht: alles was donker behalve de auto's die rond reden.

Diner bij kaarslicht

En eten bij kaarslicht. We hebben wat lampjes op zonne energy in de tuin. Deze hebben we naast ons bed gezet om nog even een boekje te lezen.

Diner bij kaarslicht

Aan de nadere kant beginnen ze hier als gekken te hamsteren. Hebben wij niets van meegemaakt, maar blijkbaar stonden er rijen bij de ingang van de supermarken en de home-depot. Overal komen ook aggregaten vandaan. Een collega 'kreeg' een mega agregaat voor 10 huizen op zijn oprit. Fijn, bedankt voor de herrie.

Om half drie 's nachts hadden we weer stroom. Het alarm in ons huis ging een kwartiertje later af, en wij hadden geen idee hoe je deze moest afzetten. Na wat knoppen drukken werd het gelukkig weer stil.

De scholen zijn vandaag dicht. Dit was gisteren avond al besloten, al hadden wij dit niet mee gekregen. Marie-José stond met Anne voor een gesloten deur.

Nog iets leuks: mijn cubicle is al een van de laaste gebouwd en is blijkbaar als enige op noodstroom van Cymer aangesloten. Ik kad als enige licht. De rest was aan het balen dat de laptops na een half uur leeg waren. En we konden nog niet naar huis omdat er veel files stonden.