Feestje, feestje en nog een feestje

Tsjonge jonge, wat een feest weekend...

Feestje I: verjaardag Alex
Als eerste hadden we een feest van Alex, het klasgenootje van Anne. Het feestje stond in het teken van draken. Kinderen konden een draken-doder-schild knutselen, er was draken-taart en alles was versierd in het thema van draken. Zijn vader had zelf een piñata gemaakt, je raad het al: een draak. De meeste ouders hier kopen een piñata, dus dit was extra leuk. Hij was heel goed gelukt (de draak dus)

Alle kinderen mochten in een rijtje staan, van jong naar oud. Ons grut er ook tussen geparkeerd. En vervolgens om de beurt meppen op de piñata. Leuk joh. Allemaal deden ze hun uiterste best. Tongetje uit de mond, en meppen maar.
Uiteindelijk brak de 'buik' van de draak open en regende het snoepjes en klein speelgoed. Alle kids doken er bovenop.
In Nederland kennen we deze traditie alleen van Amerika's Funniest Homevideo's, waarbij kinderen hun pa bont en blauw slaan (of elkaar). Dat was hier gelukking niet het geval. Waarschijnlijk omdat er per kind één ouder klaar stond om ze weg te trekken in geval van rond slingerende stokken. Was ook wel nodig...

Bram en Anne hadden zich reuze geamuseerd. Wij ook trouwens.

Feestje II: Halloween met mijn collega's
William (een van mijn collega's) en Alma (zijn lieftalige vrouw) en Harm (zoontje van een andere collega) hadden een knal-halloween feest gegeven. William en Alma zijn Iers, dus zij kennen de tradities! Nou, dat hebben we gezien...

Ze hadden één kamer ingericht als 'scary room'. Overal lagen en hingen skeletten, zombies, vleermuizen, spinnen enz. Bram is hard op weg om zindelijk te worden, maar toen hij door deze kamer liep om naar de WC te gaan, liet hij het spontaan lopen...
Naderhand is Bram vaker in deze kamer geweest. Wel aan een handje. Anne is helemaal op het einde van het feest, ongeveer 1 meter de kamer ingelopen.... en weer snel eruit.

De andere kamers waren kind-vriendelijker versierd. Hier hadden de kids heel veel plezier met de andere kinderen. Zo waren er wat enge maskers, waar Bram in het begin niet zoveel van moest hebben. Maar na wat pushen van de 'grote jongens' wilde hij de maskers wel op.

William en Alma hadden ook leuke spelletjes verzonnen. Zo kreeg iedereen een pumpkinnetje om zijn nek. Als je 'halloween' zei, moest je je pumpkin afgeven. Anne en Emma (bijna 6) deden hun uiterste best, en liepen op het eind zwaar beladen met pumpkinnetjes, maar ape-trots rond.

Het was een super gezellig feest. We gingen pas om half tien naar huis.



Feesje III: Trick or treat
En dan was het maandag echt halloween. Bram en Anne hadden zich weer verkleed en zijn in de buurt langs de huizen gegaan voor trick or treat.
De meeste huizen waren heel leuk versierd voor halloween. Op straat was het ook heel gezellig. Allemaal gezinnen die met hun kroost langs de deuren gingen.
Na een keertje 'oefenen' bij een collega van mij in de buurt hadden Bram en Anne het trucje door.
Aanbellen, hard "Trick or treat" roepen en dan een snoepje krijgen. Tot ons genoegen kwam er vaak nog een "thank you" uit. Ze deden het keurig. Beter dan de locals die van deur tot deur renden om zoveel mogelijk te graaien. Och ja, doen ze ook eens wat aan sport (WW: ironic & cynisch)

Soms durfden onze piraat en ons konijntje niet aan te bellen, omdat het toch iets te eng versierd was.

Een huis was fantastisch versierd. Je moest door de tuin naar de voordeur lopen, over een met fakkels afgezet pad. Je kwam eerst lang een kerkhof, daarna langse een heks die een rokend brouwsel aan het maken was. Vervolgens kwam er een verkleed iemand uit een doodskist, stonden er nog wat enge poppen en klonk er enge muziek. Als je het had gehaald tot de voordeur, en ook nog durfde aan te bellen, kwam er een zombie omlaag, die de emmer met snoep vast had. Het was heel goed gedaan en heel leuk om te zien. Het was gewoon een afval-race. De meeste kinderen kwamen niet voor bij de heks. Van degene die erlangs durfde, viel de helft weer af bij de doodskist. En de enkeling die durfde aan te bellen, wist niet hoe snel hij weg moest komen toen de zombie omlaag kwam. Heel leuk om te zien met hoeveel enthousiasme zij hier stonden. En goedkoop, want je hoeft geen snoep uit te delen ;-)
By the way, na wat trekken van ons durfden Bram en Anne bijna tot bij de heks te komen. En snel weer weg.

Na anderhalf uur waren ze bek-af. Ze waren overwelmed door de indrukken. Maar goed, hun pumpkin emmertje waren half vol.



We hadden zelf een emmer snoep voor de deur staan. Er was flink uit 'gegraaid' terwijl wij op pad waren (wat ook de bedoeling is). Maar er was nog een halve gallon snoep over. Voorlopig hebben we meer dan voldoende snoep in huis.
Toen Marie-José de dag erna de kinderen naar school bracht, stond daar iemand snoep in te zamelen voor 'our boys overseas'. De soldaten in oorlogs gebied. Mooi, ze heeft hier ons overschot gedumpt.

We hebben een nieuwe hobby

Morgen is het Halloween (ik kan het weer vrij zeggen, gelukkig)

Natuurlijk gaan Anne en Bram op trick or treat pad.
Maar, natuurlijk moet ons huis nog versierd worden, met pompoenen.

Dus vandaag, vol goede moed, en een 'pumpkin carve kit' van 5 dollartjes aan de slag met de bende. Nou, viel me dat even tegen. Als eerste moet die prut eruit. Badankt voor de recepten voor pompoenen soep en pompoenen taart enzo, maar voorlopig even niet. Marie-José houdt het liever bij pumpkin-ijs.

Het zagen is te moeilijk voor Anne en Bram. Met een beetje hulp hebben we een kleintje samen gemaakt.
's Avonds moesten wij aan de bak om de rest te maken.



Nou, en na een avondje zwoegen is hier het resultaat:

6 scary pumpkins at the graveyard

Deze week zal ik de verhalen van het weekend op de weblog zetten. Over hoe Anne en Bram een draak versloegen en over het geweldige feest van mijn collega William, Alma en Harm...

Als dit geen clifhanger is.....

Legoland

Afgelopen zondag zijn we met 2 andere gezinnen naar Legoland geweest.
Joost, Minou, Emma (5), Mathijs (4) en Lieve (1)
Martijn, Martine  en Florian (5)

Heel erg leuk. Het park was wel aardig, maar niet echt spectaculair. Er waren leuke attracties voor de kinderen. De kinderen hebben zich goed geamuseerd. Vooral met elkaar.

Er was een gave attractie voor volwassenen. Marie-José is hier met Minou ingeweest (wat ik heel erg dapper vond!!) Op de achtergrond van het filmpje hoor je Joost, Matthijs en mijzelf heel hard lachen...

's Avonds zijn we nog gaan 'uiteten' met zijn allen. Althans, snel naar de In and Out burger. Nou, dat was goeie shit. Frieten met een mega hamburger, die er nog maar (net) inging.

't giet net....

Hoogstaand culinair diner, maar wel gezellig....

Anne zingt liedjes van school

Anne gaat hartstikke goed op school. Ze gaat er graag naar toe. Elke ochtend moeten ze een 'Amerika' liedje zingen, en dat doet ze vol overtuiging. Alleen verstaan we er niets van. Maar goed, enthousiasme telt.

Elke week leert ze een liedje over een kleur. Afgelopen week was Yellow aan de beurt.

Pumpkin Patch, very embarrasing en Halloween party

En weer een heerlijke week... Het begint een beetje cliche te worden, maar we hebben weer een lekkere week achter de rug.

Maar deze blog beginnen we natuurlijk met een geboorte in Nederland: Pelle. Van harte gefeliciteerd!!

Oma's Pumpkin Patch
Marie-José is met haar vriendin Natalia, Bram en Amelia naar Oma's Pumpkin Patch geweest, een pompoenen-boerderij, die nu voor Halloween aangekleed is als attractie. Er is vanalles te doen. Bram vindt alles geweldig: een rondje op een wagen achter een tractor, op een bulldozer zitten, een doolhof in het maisveld, een overdekte doolhof van hooibalen, koeien melken (houten koe en water in plaats van melk, maar goed). En natuurlijk je eigen pompoen uitzoeken op het veld.
Deze patch (ze hebben er al een paar bezocht) had zelfs een cotton seed hill'. In een hooischuur was een 'sneeuwhelling' gemaakt van katoenzaad. Dat vonden alle kinderen prachig

Cotton Seed Hill

Boer met kiespijn. Moet van Mama. Vindt ze leuk. Boer niet...

Bram in zijn nopjes. Probeer hem daar maar eens af te krijgen...

Very embarrasing
En dan het dieptepunt van de week. Een tijdje terug waren buren langs gekomen om kennis te maken. Ze hadden ons uitgenodigd om een keer ergens te gaan eten. Na wat mail contact hadden we afgesproken om met 5 gezinnen uit de buurt te gaan eten. Heel leuk, want wij kenden ze nog niet allemaal.
Eerst zouden we wat gaan drinken bij Bruce's place. Bij Bruce thuis dus. Makkelijk, Bruce is onze buurman, die kennen we. Zoals we geleerd hebben, had Marie-José netje aangeboden om ook een hapje te maken. Dus, klokslag 6 uur stonden wij buurman Bruce op de stoep. Hij deed een beetje vreemd open, in zijn oude kloffie, en zei niets. Toen voelden wij de bui al hangen... Dus vroegen we of we bij hem afgesproken hadden. Hij wist van niets natuurlijk. Sta ja daar voor aap, met een schaal hapjes in je handen. Behoorlijk genant. We hadden geen idee waar we afgesproken hadden.... zie je het voor je. Sta je op straat, en je weet dat je ergens uitgenodigd bent, maar je weet niet in welk huis.
Dus besloten we maar naar het huis te lopen van de buurvrouw die gemaild had, al wisten we zeker dat we daar niet moesten zijn.

Gelukkig werd er een verlossende Overhere! door de straat gegild. Blijkbaar wonen er 2 Brucen in de straat. We hebben het niet durven navragen, maar waarschijnlijk hebben ze ons gezien, terwijl we naar het verkeerde huis gingen. Wederom:    Genant

Het was uiteindelijk een heel leuke avond. Begon met champagne om op de nieuwe buren te proosten. En nog een glas en nog een. Toen we op het punt stonden om naar het restaurant te gaan, bleek Bruce een wijnliefhebber te zijn. Hij haalde drie flessen wijn uit een van zijn 6 (!) wijnkoelingen. Volgens hem was zijn collectie beter dan de wijn die in het restaurant geserveerd werd. Er komt dan wel cork fee (ontkurk vergoeding) op je rekening.

De hele avond hing aan elkaar van clichés. Een groot huis, tot de puntjes vol met kitch. Als je een plaatsnaam noemt, gaat gesprek direct over een verre neef die daar ook woont. Nederland? Daar zijn we ook geweest (Schiphol dus, tijdens een overstap). Of we dankbaar waren dat de Ammies ons bevrijd hadden, anders zouden we nu Duits praten. Grote verhalen over werk. Enz enz.
Het is wel grappig om te zien hoe wij (lees: Thijs) al 'echte amerikaanse praatjes' krijgen. 'you want to hear a funny story?', 'o really, that is so wonderfull!!'.
Het was echt een hele leuke avond, maar toch merk je dat je geen binding krijgt. Alles oppervlakkig.
Toen we thuis waren, realiseerde Marie-José zich dat ze gelukkig Natalia kende, want die is heel anders. Ze is wel geinteresseerd in ons, en vertelt wel verhalen met diepgang.

De buren die alles georganiseerd hadden, hadden ook een oppas voor ons geregeld. Een 13-jarig meisje, die natuurlijk geen woord Nederlands spreekt. Toch was het heel goed gegaan. Weer een bewijsje dat de bende van twee redelijk Engels begrijpt (als wij er niet bij zijn om het te vertalen).



Halloween party
Vandaag was Halloween party op de school van Anne. Alle kinderen mochten verkleed naar school komen. Anne als konijn en Bram al piraat, inclusief de 'dreadlocks' van Jack Sparrow. Het stond ze echt heel leuk... Vooral Bram had veel bekijks, en moest vaak op de foto voor anderen.

Alles was aangekleed voor Halloween en elke klas had een kraampje waar je spelletjes kon doen. Eendjes vissen, rollen wc-papier in een wc gooien (nee, ik had niet gedronken), ballen gooien in een doodskist, en nog veel meer. Zo kon je ook basketballen. Als de bal in het netje ging, rolde deze door een soort glijbaan naar een opvang bakje op de grond. Bram gooide direct raak: in dit opvangbakje (op de grond, nog geen meter voor zijn voeten) Hij stond te juichen alsof we wereldkampioen waren. Hij had de basket boven zijn hoofd niet eens gezien. Dat was echt zo schattig. Om ons heen hoorde je ook weer 'look, how cute...'

Er was ook een costume contest voor de kinderen van de Kindergarten. Anne mocht met haar klasgenootjes een rondje lopen over het plein. Bram liep natuurlijk met haar mee, wist hij veel wat er aan de hand was. Toen de prijstuireiking begon trok Marie-José hem snel weg. Gelukkig maar, want hij was winnaar voor de category 'most cutest costume' (meest schattige kostuum). Ze konden snel nog iemand anders aanwijzen. Naderhand kreeg hij toch een prijsje.

Wij hebben geen idee of Anne vriendjes heeft op school. Dus was het heel leuk om te zien, dat andere kinderen heel anthousianst Anne begroetten.

Er was een Haunted House gemaakt. Dit spookhuis was echt heel goed gemaakt door grade 5, groep 7 in Nederland. Er waren twee mogelijkheden. Light on of light off. Wij kozen voor de zekerheid maar voor light on. Binnen was vanalles te zien. Allemaal gemaakt door vrijwilligers. Sommige stonden de hele dag spook of betoverd schilderij te wezen. Anne vond het wel aardig, maar is net wakker geworden omdat ze er eng van had gedroomd. Bram slaapt nu nog, maar hij was echt bang. In het begin ging het wel, maar hij werd steeds banger. Hij wilde niet meer lopen, en wilde naar buiten. Toen hij schrok van een enge heks, begon hij helemaal te trillen van angst.  Hij wilde niet nog eens naar binnen... Het was echt zo goed gedaan, dat wij zelf ook blij waren met de light on versie.

Wedstrijdje koe-melken. Het boerinnetje had ruim gewonnen

Costume contest

TP Toss: Toilet Paper Toss

Softbal-bunny

Schatkist grabbelen

Doodskist smijten

Zo weer een hele lap tekst zie ik nu. We maken ook zoveel mee.

Weer een super weekend

Ook dit was een awesome weekend voor ons.

The Zoo
Zaterdag ochtend zijn we weer naar de Zoo geweest. Marie-José was hier afgelopen week met Bram en haar vriendin Nathalia en haar dochter Amelia geweest. Zij woont al lang in San Diego en kent de leuke en rustige plekjes in de Zoo. Gelukkig maar, want het was ontzettend druk. Maar ondanks deze drukte wist Marie-José een rustige route te vinden. Relaxed dude...
We hebben een schildpad bekeken, die 'model' heeft gestaan voor het hoofd van ET.
Ook kun je otters zien zwemmen. Lache, die beestjes maken allerlei capriolen..

Het model voor ET

Kijken naar de dolle otters

Een middag in het park

's Middags hadden we met de collega's (met kids) afgesproken in een speeltuin in de buurt. Iedereen had wat hapjes meegenomen. Wij zouden voor de drank zorgen (toevallig). Maar een speeltuin is een openbare ruimte, en je mag in het openbaar geen alcohol drinken. Tsja, voor drinken zorgen en dan alleen fris meenemen, dat kunnen wij niet. Dus.... De oplossing is simpel, al sta je wel voor paal. Je stopt je flesje Corona in een brown paper bag. Dan mag het wel. Had ik al vaker gezegd dat de 50 staten aan elkaar hangen van schijnheiligheid, of mag ik dat niet hardop denken?

Ron, jou zoephejs staat toch een stuk charmanter


Anyway, lekker flesje bier in het zonnetje. Er zijn wat foto's van gemaakt, die volgen nog...
De kinderen hebben zich heel goed vermaakt. Ze waren ook bek-af toen we naar huis gingen.


Julian
Vandaag zijn we naar Julian geweest. Vroeger was dit een goudszoekers stadje, ontstaan in de gold rush. En terwijl honderden gelukzoekers op zoek waren naar goud, kwam een slim boertje op het idee om appelbomen te planten in de groene vallei. En ruim 100 jaar later is appeltaart het export product van het stadje. Vooral in de maand oktober is het heel druk, als de oogst binnen is.
Er stonden dan ook lange rijen voor de verschillende bakkers in de main street.

Het is een leuk en sfeervol dorpje. We hebben ook een 'show' gezien. Een toneelstukje over hoe het hier 100 jaar geleden aan toe ging. Het was aardig, tot er geschoten werd. Anne en Bram waren zo geschrokken, dat ze er meteen klaar mee waren.

Koste wat moeite, maar uiteindelijk gingen ze met de sherrif op de foto.

Een leuke show ...

... tot er geschoten werd

We hebben 'western' foto laten maken. We vonden het allemaal heel erg leuk. Bram als cowboy bleef maar glunderen (en 'pangen'). Anne in haar jurk was ook in haar nopjes. Grappig was dat de kleren alleen voor de foto waren. Dus open aan de achterkant... Alles is hier nep. De wiskey ook. Behalve de flessen die Anne en Bram vast hebben: appelcider uit het stadje.

De weg vanuit San Diego naar Julian was ook heel mooi. Veel verschillende landschappen in een uurtje rijden. En dit leuke schooltje.

En zo was het weer een excellent weekend (al word ik op het eind nog even indirect uitgemaakt voor 'old dad'. Thanks William).

We hebben inmidels een lijstje gemaakt van dingen die we hier nog willen doen. De tijd gaat zo snel, en er is zoveel te doen.

De hete adem van St Ana

Vandaag in Nederland (?)

Terwijl wij allerlei berichten uit Nederland krijgen, dat de herfst is begonnen, is het hier nog lekker warm. Vandaag was het hier 95 graden Fahrenheit, dat is 35 graden Celsius (!)
De gymles van Anne was verplaatst naar de middag. Ze had een beejte last van de hitte. Toen Marie-José haar ging ophalen, hadden alle kids een oververhit gezicht.


Maar het is wel lekker...

Maar, die warme Oktober wind heeft ook een gevaar. De wind (Santa Ana wind) komt nu uit het oosten en is warm en heel droog. Er is dan een grotere kans op bosbranden. Oktober heet hier dan ook de "wildfire awareness month". Duhhh.

We waren laatst online op zoek naar een opendag van de lokale brandweer. Maar als je googled op fire en Scripps Ranch (zo heet onze wijk), dan kom je niet uit op een open dag van de brandweer, maar op twee hele grote branden die hier in 2003 en 2007 zijn geweest. Bij de brand in 2003 zijn ruim 300 huizen in rook opgegaan. (link)

En als je de verhalen leest, kan het behoorlijk snel gaan: " 's Middags zaten we in het zwembad. Een uur later begon het een beetje as te regenen. Vier uur later werd de hele wijk door de brandweer geevacueerd"

Hmmm, toch maar een beetje in de gaten houden.

Maar het voordeel is, ik kon vanavond om 8 uur nog met mijn dakje open rijden. Thanks Ana!

Weer in Meerssen

Weer in San Diego

2000 Volvo C70 Convertible

Yes, ik heb een auto...

Het zoeken van een 2e hands auto valt behoorlijk tegen.
Bij een dealer (waar je direct tegen je zin in 'best friend' mee wordt) druipt de afzetterij ervan af. Mensen die en hele werkdag een gemaakte glimlach op hun kop hebben zijn niet te vertrouwen of clown van beroep.

Op een lokale marktplaats valt het ook behoorlijk tegen. Vind je een leuke, blijkt die bepaalde auto uit dat jaar een betrouwbaarheid van een glas bier te hebben. In begin is het leuk, maar 't is zo op, en heb je snel een nieuwe nodig... Of het telefoonnummer begint met +52: Mexico, dus is de aanbieding niet te vertrouwen. Zeker niet doen wat het dwingende advies van mijn collega's.

En bij een particulier een auto kopen bleek ook geen zuivere koffie. Ik had een afspraak met een eigenaar van een leuke cabrio. Komt'ie aan met: "er is vanochtend iets van de klink aan de bijrijderskant afgevallen." Ga je kijken, zitten er al spinnenwebben in het gat dat duidelijk door een breekijzer of schroevendraaier is gemaakt, in een deur die duidelijk is overgespoten. En heel toevallig ging het dak ook nèt die dag voor het eerst niet verder open of dicht. En toen ik de auto starte, klonk er een alarm en begon een lampje te knipperen van het motormanagement. "Doet'ie anders ook nooit". Maar, als ik morgen het geld meenam zou hij het verhelpen. Ik denk door de draadjes naar het lampje en het alarm door te knippen.

Uiteindelijk hebben we toch een mooie auto gevonden. Automaat, stoelverwarming, mooie velgjes, electrisch bedienbaar dak, cruise control, koffiebekerhouder. Ik ben er ook reuze blij mee. De kids niet, want die waaien weg als ze achterin zitten. Boeien, het is mijn auto...

Rieu oppe Vriethof

Mieljaar, zjus Rieu oppe Vriethof twiedoezendèlf geloerd op oetzènding gemès. Mèt optrejje vaan Ziesjoem en get zwartepiete oet Harlem.

In twiedoezenddaartien zien veer d'r weer bij. Wientje debij. Kump good....

Gans noa de meslökde carnavals boetik vendaog, begint Vasteloavend te kriewele. Marie is al achter häöre nejmachinerie gekrope. Mesjiens toch alvas e vleegmachien rizzervere voar Fibberwarie, retourke Mestreech...
Bel Lando maar vas. Of Nico en Jos.

San Diego Zoo, Disney on Ice, Halloween costumes en... een stofzuiger

Hoi allemaal, daar zijn we weer.

Marie-José is donderdagmiddag met de kids naar de Zoo geweest. Makkelijk, zo'n abonnement. Je kunt de gorilla's van heel dichtbij bekijken, door glas welliswaar. Maar dit keer ging het een keer andersom: er was een baby-gorilla, die wel heel veel aandacht voor een rood en een blond kindje had. Het baby aapje heeft zeker tien minturen lang heel aandachting onze aapjes bestudeerd. Het was een hele attractie, want van alle kanten werden er foto's van gemaakt. "how cute!". Helaas is het ons niet gelukt om er een mooie foto van te maken.

Halloween
Intussen is de Halloween gekte flink losgebarsten. Alles wordt aangekleed met pompoenen, skeletten, maskers, spinnewebben of andere 'scarry things'. Binnenkort heeft Anne ook een Halloween feest op school en ze gaat binnenkort op een schoolreisje naar een Pumpkin-Farm.

Een van mijn collega's van ASML is ook al aardig doorgedraaid en heeft een Halloween-party georganiseerd voor onze groep. Natuurlijk: verkleed.
Dus vandaag naar de Halloween Costume shop. Mijn god, wat een bende. Natuulijk was half San Diego op zoek naar een kostuum, dus ging het er behoorlijk chaotisch aan toe.
Anne en Bram zijn niet zo heel happy met die enge maskers. Het jochie pieste bijna in zijn broek toen ik zo'n masker opzette. (Rob, hint..) Toch bleven ze als betoverd naar bewegende tuin-decoratie kijken, die zeker niet voor hun leeftijd geschikt is. Afgehakte koppen, bloedende ogen en bewegende skelletten zijn ze niet zo gewend.

Maar we zijn geslaagd. Ik kan helaas niet vertellen welke kostuums het zijn geworden, want het moet nog een 'verrassing' blijven voor de andere collega's (toch, jongens?).
Maar, ik kan jullie één foto niet onthouden (dit pakje is het niet geworden).
Na ruim 3 uur tussen allerlei scarry maskers, poppen en pakken waren we geslaagd. Leuk zo'n Halloween winkel, maar geef mij het Panhuis op de merret in Mestreech. Ik ben meer in voor roed, geel en greun dan voor zwart, zwart en zwart.

Uhhh, leer staat je best goed Marie....

Disney on ice
Daarna zijn we naar een andere verkleed-feestje gegaan: Disney on ice. Hier had de bende het beter naar hun zin. Een show van allerlei Disney figuren op het ijs. Heel erg leuk. Bram en Anne zaten vollop mee te klappen en te zwaaien. Maar het meeste indruk heeft toch de halve gallon popcorn gemaakt. Om een of andere onverklaarbare reden hebben ze 's avonds niet zoveel gegeten...

De stozuiger....
En als afsluiter, wil ik jullie de volgende foto niet onthouden: de stofzuiger die bij het huis hoort. Hij (of zij) is gemotoriseerd, heeft een koplamp en is lomp en loeizwaar. Marie-José was ook zo blij als een kind toen de nieuwe stofzuiger geleverd werd.

I want to break free...... (but can't wait to use the new one)

AZM: geef eens uitleg

Dringende oproep: Kan iemand van het AZM (liefst OK personeel) even uitleggen wat die collage boven het bed van Marie-José doet? Toch wel een beetje vreemd, al die mannen boven ons bed...   Ik bedoel, ik ben niet snel jaloers, maar dit....

The after party en onze huisvriendjes

Vandaag heb ik lekker niets gedaan. Marie-José en Anne zjin schoenen gaan kopen (je moet er maar zin in hebben op zondag), en Bram en ik hebben lekker in de tuin gespeeld. Zwembadje opgezet en lekker 'gepoedeld'.

Ik heb mijn trucje met de verrekijker en de camera vandaag vaak herhaald.
Ten eerste voor onze huisvriendjes: de kolibrie (hummingbird). Er zitten zeker 3 kolibrie-tjes bij ons in de buurt. Deze kleine, grappige en snelle vogeltjes komen vaak uit de speciale 'hummingbird-feeder' drinken. Ze fladderen dan heel snel (15-80 keer per seconde) en drinken met een lange snavel. Ze wegen slechts gram en zijn maar 7.5cm 'groot'. Als ze achter elkaar aan vliegen, zie je pas hoe snel en wendbaar ze zijn. Als we in de tuin zitten, heb je het gevoel dat we soms moeten bukken.

Met mijn cameraatje zijn ze bijna niet zichtbaar, maar met de verrekijker truc wel.

2 Hummingbirds bij de feeder

Ons husvriendje.

Vandaag was wederom de Airshow. Veel vliegtuigen van het middag programma deden zich hergroeperen in 'onze vallei'. Dus ook de Blue Angels. Toch wel speciaal, om dit vanuit je zwembadje te bekijken.
Soms moesten ze even 'gas bijgeven' en dat maakte wel veel kabaal. Dus, wilde Bram zijn oor-doppen weer op...
Het heeft me veel pogingen gekost, maar ik heb ze op de foto gekregen.

Blue Angels boven onze tuin

Bram met zijn oorbeschermers

And the winnar is...
Uiteindelijk wint de natuur het toch van de techniek. Volgens wikipdia kan een kolibrie wenden met ruim 9G (9 keer zijn eigen gewicht). Dat kunnen zelfs de Blue Angels niet. Losers...

Diploma

Overigens had Bram nog een eerste 'diploma' van zijn schooltje. Als je 15 boeken per maand leest (of aan hem voorleest), krijg je een diploma. Apetrots was'ie. Dus, dat moest op de foto...