We zijn net terug van een lang weekend Palm Springs, dus ga er maar eens goed voor zitten (30 foto's of zoiets belachelijks)
Palm Springs ligt 2,5 uurtjes rijden van ons. Hier hadden we drie nachten een huisje gehuurd. Dus, vroeg op en de woestijn in. Palm Springs ligt in een vallei. De ingang van de vallei is relatief smal, dus hier waait het altijd. Staat ook helemaal vol met windmolens. Niet eentje, maar meteen 4000! Deze vallei is als decor gebruikt in Mission Impossible III (zeggen ze.....).
De eerste dag zijn we naar Painted Canyon gegaan. Deze kloof heeft de bijnaam "Ladder Canyon" omdat je tijdens de tocht een aantal ladders op en af moet. Het begin was al stoer. We moesten de verharde weg af en al snel zaten we in los zand en stenen waar we echt niet konden draaien. En niemand in de buurt, met maar één klein streepje ontvangst op de telefoon. En dan is er maar een oplossing: gas geven en hopen dat je het einde haalt en daar kan draaien. Gelukkig: allebei goed. Op het parkeerterreintje stonden gelukkig een paar andere auto's. Het was inmiddels midden op de dag en ruim 35graden in de schaduw. Probleempje: er was geen schaduw.
Dus, waterzakken gevuld, goed ingesmeerd en de wandelschoenen aan om de kloof in te gaan. Helaas zijn we niet zover gekomen. Je moest al een stukje lopen om bij de ingang van Ladder Canyon te komen. Qua afstand viel het mee, maar voor kleine vermoeide en verhitte kinderbeentjes was het ruim een half uur lopen. En vervolgens was de kloof niet voor ons bestemd. Tip: als ergens ladders staan, betekent dit niet dat de rest vlak is. Nee hoor, duidelijk veel te ruig terrein voor Anne en Bram. Bovendien waren ze al kapot. Toch was het deel wat we wel gezien hebben al heel mooi.
 |
De weg naar de kloof: gassen!!
Volgens Marie-José zou je zo Brad Pit tegen komen op de filmset van Seven
met het hoofd van z'n vrouw in een doos. |
 |
| Op het parkeerterrein. Auto was heerlijk smerig |
 |
| De mannen in de kloof |
 |
| Dit is de ingang van 'Ladder Canyon'. Geen succes. |
 |
| Rooie toet, deel I |
 |
| Anne en Bram bestuderen twee hagedissen |
 |
| Rooie toet, deel II |
Op naar ons huisje en zwemmen. Heerlijk!
De tweede dag Joshua Tree park in. Een bekend National Park, bekend om zijn bomen. Wat een fantastische ervaring. Ik dacht: da's een groot park, vol met dezelfde bomen. Dat heb je na een uurtje wel gezien. Maar het was heel anders. We hebben een tocht door het park gemaakt, van zuid naar noord, van ongeveer 50mijl, dus 80km. En om de zoveel tijd kom je weer in een heel ander landschap. Prachtig. Dan weer heel ruig. Maar ga je een bergtop over, is het weer vlak met cactussen. Even later liggen er 'ineens' reuze stenen (150 miljoen jaar oud) langs de weg.
We hadden van te voren een aantal korte wandelingen uitgezocht. Zo veel mooie natuur om te zien, echt een aanrader. Er was ook een uitzichtpunt dat over de Coachella Valley uitkijkt, waar Palm Springs ligt. In deze vallei zie je heel duidelijk de St Andreas breuklijn lopen, die in California nogal voor wat opschudding zorgt.
 |
| Follow the guide (en dat doen ze soms ook) |
 |
Marie-José ging een foto vans ons maken, tot ze in haar ooghoek
deze jongen zag. De (haastig genomen) foto laat het niet zo goed
zien, maar deze hagedis is zeker 70 cm lang !! |
 |
| De klim helden op de bekende Arch Rock |
 |
| En natuurlijk de Joshua Tree |
 |
We waren ook even gaan kijken bij een groepje bergbeklimmers.
Een meisje had Bram en Anne het een en ander uitgelegd.
Vlak nadat we het fototoestel hadden opgeborgen viel het meisje.
Gelukkig niet ver omlaag, maar ik weet zeker dat haar schaafplekken nog niet genezen zijn... |
 |
Uitzicht over de vallei.
In het 'echie' kun je hier de St Andreas breuklijn goed zien. |
Het was weer een hete dag, dus op het einde van de middag, weer lekker zwemmen.
De derde dag hadden de (kinder)beentjes wat rust nodig. Bovendien was het moederdag, dus stond op het programma: uitslapen en een dagje relaxen aan het zwembad. Het uitslapen is niet gelukt, omdat de bende van twee al voor 6 uur klaar stond om de kadootjes te geven. Zucht. Maar goed, dan maar wat langer aan het zwembad liggen, voor ons geen straf.
En, uhhh, daar ging ook iets mis. Anne had een zogenaamde number two in het zwembad gelegd. Ze moest heel nodig naar de WC, maar was te laat het bad uit. Dus: Pool closed. Gelukkig had het park meerdere zwembaden, dus zijn we de dag erna maar naar een ander bad verhuisd.
 |
De kids om de beurt weggooien.
Net boemerangs, ze blijven maar terugkomen. |
 |
| Effe relaxen tussendoor. |
's Avonds zijn we gaan eten bij een leuke tent: Stuft Pizza. We hebben heerlijk gegeten. Maar het toetje (genaamd "Stuff This") van Marie-José verklaart de naam van het restaurant (to stuff betekent: proppen). Dit is volgens mij voor het eerste dat zij haar toetje niet helemaal op heeft gegeten...
 |
| Hier lacht ze nog......... |
 |
Voor de gein een foto van Anne en Bram voor het restaurant,
en ze moesten uitbeelden dat ze propvol zaten. |
 |
| Goed gelukt, he! |
De laatste dag zijn we met een kabelbaan 2km (!) omhoog gegaan naar San Jacinto Mountain. Een unieke natuur, omdat dit een combinatie van woestijn en berg klimaat is. Maar wat was dat mooi. En het rook heerlijk. We realiseerden ons hier, dat we al 9 maanden niet meer in een dennenbos zijn geweest. Grappig dat we normale dingen in Nederland hier ineens als heel bijzonder ervaren.
De barst van sommige dennenbomen ruikt naar butterschots. We wisten niet wat dat is, maar het ruikt naar vanille. Heel apart. Ik heb een foto van Marie-José die aan een boom ruikt, maar die zet ik niet op internet. (Het lijkt wel heel erg op Princes Irene met haar gesprekken met de bomen.)
Wederom hadden we prachtige uitzichten over dezelfde vallei, alleen nu vanuit de zuid kant. Het was hier een stuk kouder, 'slechts 20 graden en stralende zon'. We hebben weer een flinke wandeling gemaakt.
Leuk om te zien dat Bram en Anne (met vlagen) van de natuur houden.
 |
| Volgens Bram moest deze boom nog groeien |
 |
| Uitzicht over de vallei |
 |
Even een snackje tussnendoor.
Bram heeft weer 'een vriend' ontdekt. Zo noemt hij elk beest. |
 |
| Net de twee opa's van The Muppetshow... |
 |
| In de cabine, vlak voor vertrek |
 |
| In de cabine, net na vertrek |
Na het ritje terug met de kabelbaan zijn we terug naar San Diego gereden. Maar, wel via twee heel bekende Amerikaanse iconen: Dinny en Mr Rex. Twee dino's op ware grote. En je kan in een van de twee dino's. En ra ra wat is er te zien in zijn buik? Natuurlijk: een gift shop. Blijft wel Amerika...
