Thanksgiving weekend

Heerlijk, een lekker lang weekend achter de rug. Vanwege thanksgiving.

Eigenlijk moesten collega's in mijn team doorwerken in het weekend. En ik dus ook. Maar ik heb het kunnen organiseren dat we allemaal het hele weekend vrij hadden. En daar ben ik eigelijk wel heel erg trots op. Mijn baas bij Cymer was er helemaal niet blij mee, maar daar moet 'ie maar mee leren leven. De reacties van mijn collega's waren hartverwarmnend.

Maar wat denk je... Hoe zouden mijn vrienden in Nederland reageren als ik eindelijk eens vrij heb? Na hard ploeteren. Ontberingen leiden en noem maar op. Natuurlijk verwacht je een reactie zoals "Fijn voor je. Dat heb je verdient. Geniet ervan". En wat krijg je...

Van je 'vrienden' in Nederland moet je het maar hebben...;-))

Maar het was dan ook een verschrikkelijk weekend:
Ten eerste bij de buren Thanksgiving vieren. Veel te veel gegeten. Was ook zo afschuwelijk lekker.

Daarna werd het alleen maar erger. Weet je hoe vervelend het is om bij 22graden de kerstverlichting op te hangen om je huis, terwijl er ook nog palmbomen voor je gezicht hangen. Wat een dikke ellende...

En dan kun je niet eens fatsoenlijk shoppen. Vrijdag was namelijk 'Black Friday'. Oftewel: de dag dat de toch al koop-gekke Amerikanen helemaal los slaan vanwege super aanbiedingen. Maar, dan moet je wel 's nachts in de rij liggen voor de winkels. Veel te druk dus voor ons.

Dus om de pijn en al het leed maar een beetje te verzachten hebben we ons getracteerd op een middagje space museum, een avondje Bios (Skyfall), hier en daar wat schoenen zetten en genieten van de zon.

Gelukkig komt Sinterklaas ook in San Diego langs

Het air and space museum was heel erg leuk. Veel interactieve items.  Plezier voor jong en oud

Volgens de fotograaf: family stripe...
Hoe komt ze daar toch bij?

Blij dat deze ellende weer over is....

Sinterklaas

Na 3 weekjes bezoek, is het weer rustig in huize Van de Camp. Of ja rustig, normaal: kids naar school, ik aan het werk en Marie-José op jats (golven en trainen voor de halve marathon)

Gisterenavond ben ik met Marie-José naar Cirque du Soleil geweest. Een prachtige voorstelling, vol met lefgozers die zonder zekering of vangnet de lucht in gaan. Zweethandjes werk dus. Maar heel erg mooi.

Ook leerzaam: in de pauze zat werkelijk iedereen met zijn mobieltje op het internet. Gezellig, avondje uit met zijn tweetjes...

Inmiddels hadden we thuis een dilema. Sinterklaas is ook hier in het land (lang leve uitzendinggemist.nl). Een ook op de Nederlandse school hadden ze verteld dat de kinderen op zaterdag hun schoentje mochten zetten. En tsja, laat je dat dan aan een Amerikaanse oppas over? Leek ons niet zo handig. Dus, hebben we de bende maar verteld dat Sinterklaas nog met het vliegtuig naar Los Angeles moet vliegen om hier langs een paar kinderen te gaan. En dat kan natuurlijk niet op dezelfde dag als de aankomst in Nederland. Fantastisch wat ze allemaal geloven..

Maar, ze hebben mooi gezongen. Voor een openhaard met vuurtje voor de sfeer en zomerschoentjes ervoor, maar dat mag de pret niet drukken.

Volgende week is Thanksgiving. We zijn weer uitgenodigd bij de buren, waar we vorig jaar ook zijn geweest. Dikke kalkoen, wordt weer smullen. Blijkbaar hebben we ons dus voldoende gedragen....

Anne heeft een weekje vrij, en mag / moet dus mee gaan golven. Dikke ellende voor haar. 

Tot slot kregen we nog mooi bericht uit Nederland. Binnenkort hierover meer!!

Verrassing!!!

Dit is de tweede week dat Opa en Oma op bezoek zijn. Dus weer een druk programma.
Terwijl ik weer eens centjes aan het verdienen was, ging de rest van de bende er op uit. Golven, wandelen, een keer of 6 per dag naar de Starbucks, pumpkins carven, enzovoort, enzovoort. Maar, ik mocht 's avonds wel meegenieten van de verhalen.

Wandelen bij Torrey Pines

Pumpkins carven.
Plezier voor jong en oud

Op woensdag was het Halloween, dus Trick or Treat...
Vorig jaar was de bende van twee bij bijna elk 'versierd' huis bang, nu was dat al veel minder. Blijkbaar  is horror minder eng als je een jaartje in Amerika woont.

Typische Halloween versiering

Trick or Treat bij Johan en Freke

Hier schrikken onze kids dus niet meer van.
Ik weet niet wat ze normaal op school leren...

Net als vorig jaar, had een gezin heel erg hun best gedaan. Spook-muziek, overal lijken, acteurs die uit doodskisten omhoog kwamen, fakkels, noem maar op. De bende van twee heeft een paar minuten met angst in hun ogen staan kijken, vastgenageld aan de grond, voor ze überhaupt durfden te zeggen dat ze het eng vonden. Hun gezichten:

Vrijdag avond mocht ik eindelijk meedoen met de pret. Marie-José had on-line gereserveerd bij een bekend restaurant. Vreemd, we stonden niet genoteerd, maar er was gelukkig nog plek. Had mevrouw bij de verkeerde toco gereserveerd. Blijft lastig. Toch heerlijk gegeten in Seaport Village.

Verrassing
De dag erna had ik een verrassing voor Marie-José op het programma staan. Ik had haar al goed gek gemaakt (zoals het hoort bij verrassingen), en dus niets verteld. 's Ochtends eerst de kindjes naar Nederlandse les en daarna met zijn allen naar de San Diego Zoo. Ik citeer: "als je maar niet denkt dat ik op een struisvogel ga rijden. Of op een kameel ofzo".

Na de lunch in de zoo, had ik Marie-José meegenomen, de I-5 naar het noorden. Bij Torrey Pines kwam nog "paragliden" bij haar op. Ze ging zich al helemaal zorgen maken over de windrichting. Leuk.
Haar kennende had ik nog een korte 'sanitaire stop' ingelast vlak voor de eindbestemming, waar dankbaar gebruik van werd gemaakt.

Maar op de plaats van bestemming werd alles duidelijk. Op een afgelegen parkeerplaats hadden we afgesproken. Daar stond een busje met een mand van een hete-lucht ballon op de aanhanger. "O gaaf, maar dat vind ik wel eng!". Ik ook gelukkig, dus daar stonden we quitte.

Maar wat was het gaaf! We hebben een tocht van een klein uur gemaakt. Voor de kenners: van Encinitas, via Rancho Santa Fe naar Torrey Highlands. Ongeveer 7 mile.

Onderweg ontzettend veel gezien: San Jacinto Mountain (bij Palm Springs), de bergen bij Julian, Fairbanks Golf Club (blijkbaar bekend van de Olympische Spelen), de twee (!) huizen van Bill Gates, en 'onze berg'.
Super gaaf op te doen. Bovendien kregen we er nog een paar glaasjes champagne bij, dus waren we helemaal in de wolken (ha, ha)

Nerveuze lachjes tijdens het opblazen van de ballonnen

onze 'buren' vertrekken al...
(voel de spanning stijgen)

Onze ballon krijgt al vorm

Klaar voor vertrek
Lees: zweet handjes

Waow, wat een uitzicht.
Black Mountain  nog net in de mist die boven zee hangt.

En dan van hoger gezien....

Happy faces!

En nog een foto na het landen.

's Avonds nog met zijn tweetjes gaan eten. Opa en Oma waren immers ook gaan uit eten, bij de Mc D. welliswaar...
Hadden wij toch een beter plekje. Heerlijk gegeten bij een tentje aan het strand bij Del Mar. Marie-José was helemaal in haar nopjes dat ze er Palm schonken, in de echte Palm glazen. En nee, op één been kan je niet staan.
Superleuk dagje!

Mission Bay
Zondag stond er weer een leuk programma klaar: Mission Bay.
Omdat er veel te zien is, hebben we 's ochtends beach-bikes gehuurd. Klinkt heel stoer, voor een dood ordinaire fiets met achteruit-trap-rem.
We zijn over de 'ocean front walk' gefietst naar de bekende rollercoaster, The Wave House en zelfs naar PB (Pacific Beach). Lekker om in het zonnetje (bij 30 graden, begin november!) te fietsen tussen wandelaars, skateborders, rollerbladers (of hoe noem je dat volk), surfplanken en alle andere soorten strandgasten.

The Wave House: surfen op een kunstmatige golf.
Lokalen noemen dit 'indoor'

Dan zijn onze kleren nog normaal, niet waar?

Bij de pier van Pacific Beach

Op de pier kun je vakantie huisjes huren.

's Middags nog lekker naar het strandje in de baai. Ondanks dat het zeewater behoorlijk begint af te koelen hebben we ons hier weer super vermaakt.

Klaar voor de start?

af!!!

KOUD !!!

Net Baywatch, toch??

En 's avonds nog een lekkere afsluiter. Buiten traditionele 'pulled pork' gegeten.
En dan nog even snel de blog bijwerken. Ook buiten, in een T-shirt, om tien uur 's avonds. Had ik al verteld dat het begin november is? Herfst dus... Wat een leven...