Stof happen...

Vorig weekend was Marie-José met 'de dames' gaan zee-kajakken. Klinkt heel avontuurlijk, maar was met name gezellig... 30 minuten peddelen om bij een grot uit te komen. Deze was dan wel heel mooi om te zien. Allerlei vissen en zeeleeuwen. En daarna weer terug peddelen naar het strand. Onderweg hebben ze ook nog aardig wat Leopard sharks onder hun bootjes zien zwemmen.

Maar goed, Marie-José was wel sportief genoeg om samen met haar peddel-maatje Freke op een spectaculaire wijze door de branding te gaan...

Inderdaad: omgeslagen, vlak voor het strand... Goed zo meisjes!

De grot was alleen via het water te bereiken

Wachten voor de grot

Omgekiept in de branding.
Let even op de 'metershoge' golven...
Maar ik snap het wel: de 'instructeur' kwam al meteen aanrennen...
Hadden de dames misschien op een ideaal Baywatch beeld gehoopt?

De kinderen gaan op zaterdag ochtend naar The Dutch School. Afgelopen zaterdag had een Nederlandse collega onze kinderen meegenomen en hadden we dus een ochtendje de tijd om eens een flinke wandeling te maken. Reisdoel: de top van Mount Woodson. Een tocht van 10 km en ruim 600 meter omhoog terwijl het wederom boven de 30 graden in de schaduw was. En natuurlijk geen spatje schaduw...

Wat een mooie tocht en heerlijk gewandeld. Nu (zondag avond) hebben we nog steeds spierpijn...

Maar het uitzicht was grandioos, ondanks dat het heiig was. We konden de berg waarop ons huis staat ook goed zien.

Het hoogtepunt is een rots, die volgens de locale geleerden 'Potato Chip Rock' heet. Met een beetje zweethanden zijn we erop geklommen. Spectaculair, al zeggen we het zelf. En nee, dit is niet gephotoshopt!

Vol trots op Potato Chip Rock!

Uitzicht over Poway.
In het rode cirkeltje staat ons huis.

Mount Woodson, gezien vanuit onze tuin

Thuis gekomen, snel even een plons nemen in het zwembadje om het stof en zweet eraf te weken, en dan weer klaarmaken voor het middag programma: Met Joost, Minou en kids naar de rodeo... Alsof we nog niet genoeg zon en stof hadden gezien ...

De rodeo had een mooi programma: koeien vangen, barrel-racing en natuurlijk bull-riding. Gelukkig voor de schapen waren we te laat om Bram op te geven voor schaap rijden...

Maar leuk om eens een rodeo te zien.

Bij 'barrel racing' moeten dames te paard zo snel mogelijk een parcours om drie vaten heen afleggen. Dit betekent hele scherpe bochten maken op topsnelheid. Super stoer. En dat op de Amerikaanse manier: met één handje sturen.

Ook leuk om te zien dat er buiten ons werk nog meer Amerikanen zijn die niet kunnen tellen. Nadat de eerste dame gefinished was, had de presentator meteen door dat ze in de top drie stond. Goed zo jongen... Misschien vroeger wat vaak van de stier gekieperd? 

'Vol in de ankers' voor een scherpe bocht

Amerikaanse stijl: één handje aan de teugels en de andere op de zadelknop

Hierna het hoogtepunt: Bull riding. Das ook niet mis zeg... Wat een beesten! (de stieren bedoel ik dan)

De bedoeling is om 8 seconden te blijven zitten. Dat is er slechts twee gelukt. "today the bulls are winning!". We hebben ook geleerd hoe ze de stieren zo wild krijgen: touwtje om de balletjes en vlak voor de rit een flinke ruk eraan. Zielig he...

Deze prutser lag er naar 2 seconden al naast

En deze stumperd valt zelfs van een stilstaande stier af
En nu met meer respect: dit was een van de twee die het 8 seconden vol hield.
En de stier heeft behoorlijk staan springen hiervoor...

Ze hadden allemaal een helm op
(niet iedereen kan omroeper worden)

Zij liever dan ik...
NB, zie je het stringetje?

Cowgirl Emma, Bram en Anne

Natuurlijk was er hoop te doen, waaronder op een mechanische stier zitten. Met een grote mond wilde Bram en Anne dit ook doen. Tot ze ervoor stonden. Toen hoefden ze ineens niet meer. Marie-José heeft meer lef...

Zie je het stringetje?

Resultaat: 3-0 voor de bull.

Lieve (bijna 3) was onze eigen cowgirl...

Een leuke middag, met weer veel stof happen. Maar de echte cowboys en cowgirls konden de Bud-light niet compenseren, dus zijn we maar naar Joost gegaan, om daar de dag af te sluiten met een echt biertje en een grote pan nasi...

Op zondag hebben we het rustig aan gedaan. Een dagje geen stof happen.

's Avonds kregen we nog een (automatisch) belletje van de school van Anne, omdat het komende dagen heel warm wordt:

Het feestje waar we geen zin in hadden

Toen we net hier woonden leerde we Debi kennen. Debi from the block. (uit ons straatje). Ze vertelde toen dat ze net een feestje had gegeven 'dat een beetje uit de hand was gelopen' en waar ze op het einde 'spelletjes gespeeld' hadden. Op zich geen schokkende verhaal. Amerikanen zijn immers ook mensen.
Later zijn we echter een keer bij hen gaan eten. Ze lieten de hele avond (!) foto's voorbij komen op de flatscreen. Ook foto's van het feest dat wij dus gemist hadden. Het thema was 'pimps and hookers' inclusief een echte paaldans-paal in het midden van de kamer. Nu moet ik erbij zeggen dat Debi doet alsof ze 25 is en probeert uit te zien alsof ze 25 is. En dat klopt, want in totaal is ze zeker 50 jaar. Dus, stel je bij de 'paaldans' foto's niet te veel voor. (daarvoor zijn andere sites op het internet dan mijn beschaafde blog). Toch kregen we vreemde ideeen bij haar feest, als je de opmerkingen met de foto's combineert...

Anyway, wij waren afgelopen zaterdag uitgenodigd voor het jaarlijkse feest. Dit jaar was het thema 'Hawaii'. Redelijk beschaafd toch? Bovendien zouden andere buren ook komen, dus strohoed op, bloemenkrans om, en wij naar het feest toe...

Er was bij binnenkomst een foto-studio

Daar aangekomen kregen we direct een tasje met feest-regels en attributen: het programma, een leer-je-feestgenoten-kennen-bingo-kaart en stembriefjes om de beste verklede personen te nomineren, loterij tickets en nog veel meer onzin. Oke, blijven lachen en snel je eerste biertje / wijntje drinken. Eerste paar glaasjes bedoel ik dan...

Maar, het werd nog erger toen iedereen reuze fanatiek de bingo kaarten ging invullen. Oke, je komt snel aan de praat met anderen, maar wel héél oppervlakkig (zelfs voor Amerikaanse begrippen). Na een half  uurtje begonnen we al te bedenken wat een beschaafd tijdstip was om te gaan.

Maar toen kwam 'Deb' los. Verkleed als stewardess, met haar boezem zo strak omhoog gedrukt dat je zelfs geen rimpeltjes op de siliconen meer zag, begon ze wodka-shotjes uit delen. De muziek ging wat harder, het licht werd gedimd en het echte feest begon. Oke, toch maar blijven om eens goed te kijken. Bovendien was er intussen meer bezoek gekomen wat het bekijken waard was.

Nou, wat hebben we gelachen...
Marie-José heeft haar talent vaak gebruikt om dronken mensen eens flink in hun hempje te zetten. Ik heb in een deuk gelegen. Maar het mooiste waren Jut en Jul. Twee dames van ruim 1.8m waren verkleed als sexy meisjes, maar het resultaat leek meer op travestieten. Geloof me, Marie-José heeft ze goed bestudeerd, het waren echt dames. Ik weet niet of het door hun slungelige gedrag, matig gevoel van ritme of uiterlijk kwam, maar het leek net of ik met Pepijn en Marcel carnaval aan het vieren was. Fantastisch. We hebben ze ook de hele avond zo genoemd. Boeide ons niet dat niemand ons begreep. Je ziet de dames in het filmpje. Jut heeft een rood topje en Jul een zwart glitter topje aan. Kenners zullen er direct Pepie en Marcel in herkennen.

Debi begint met wodka-shotjes te serveren.
Niets teveel gezegd over het 'decolleté', toch?

Tussendoor een Debi quiz.
Wij hadden alle vragen fout, op zich ook een prestatie

Deb gaat los!!

Een paar jongeren waren telkens reuze blij met een shotje  dat je uit een reageerbuisje dronk.
Hier herken je volgens ons de echte reageerbuis kindjes aan.

Twee taarten bij de verjaardagstaart
(No worries: de meest linkse taart heeft een t-shirt aan)

En het bleef maar doorgaan. Blijkbaar is Gangnam hier (ook) reuze populair, want de bende ging flink uit hun dak met zijn dansje. Met de naaldhakken op het hoogpollige tapijt, lache joh... Nog een pilsje erbij en maar lachen vanaf de zijlijn.

Ze begonnen met een lekker IPA bier,
maar opeens was het op... Balen man...
Bud Light is GEEN bier!!

Nadat we kaakpijn hadden van het lachen zijn we maar naar huis gewaggeld. Wat een avond! Ik kan niet wachten tot het volgende feest...

De dag erna ben ik met een Nederlandse collega's en 5 kids in totaal naar het strand gegaan, terwijl Marie-José met een paar andere dames is gaan zee-kayakken. Hopelijk volgen hier nog foto's van.

Aan het eind van de middag nog een feestje van een klasgenootje van Anne, en weer een druk maar fantastisch weekend achter de rug...

Bram bij de Pinata

Anne mept erop los. En hard!!

En als de pinata kapot is duiken de kids er
bovenop om naar de snoepjes en kadootjes te graaien

Volgende week is er Rodeo in het dorp. Het schijn dat kinderen op een schaap kunnen rijden, om zo rodeo-rijden te leren. Arme Bram. Natuurlijk gaan we hem opgeven.... Volgende week meer over dit arme schaap.

Allemaal naar school

Yes, we moeten er allevier aan geloven, vakantie voorbij, dus tijd om weer wat te leren:
Bram gaat naar Pre-K (pre-kindergarten), Anne naar 1st grade en beiden gaan ze vanaf nu elke zaterdag-ochtend naar de Nederlandse school. Hier leren ze hun Nederlandse taal een beetje op niveau te krijgen. (niet meer 6x per zin 'like uhh' zeggen)

We hebben ons weer verbaasd over de regels bij Anne op school: shirt moet in de broek/rok blijven als je je handen opzij steekt, een rokje moet 4inch langer zijn dan je vingertoppen als je je armen omlaag houdt, de mouwen moeten 2inch van de schouders bedekken, en ga zo maar door. We hebben het drie dagen vol gehouden, daarna mocht ze van ons weer een jurk aan met spaghetti-bandjes. Lekker puh...

Bram heeft helemaal geluk want hij krijgt elke ochtend op school ontbijt. Zijn 2e dus die dag. Blijkbaar hoort dat erbij. Elke ochtend: pannekoeken..

De nieuwe klas van Anne.
Weer zo'n drukke bedoeling

Bram voor zijn klas:
Op zijn kroon staat: First day in Pre-K

Anne in haar Nederlandse klasje

Bram in zijn Nederlandse klasje

De titel zegt: allemaal naar school...
Ook Marie-José gaat naar school: saxofoon lessen. Ze heeft zich ingeschreven voor 3 maanden saxofoonles. Ben benieuwd! De buren ook...

En ik heb vandaag ook les gehad. Samen met ASML collega's hadden we een ochtend surf-les. Stoer man...  Ik vond het echt heel erg gaaf.
We gingen eerst 'droog oefenen'. Je evenwicht vinden op een plank op een rubber bal. Tot hier ging het goed (bij de meeste van ons). Daarna een paar uur het water in. We mochten alleen (proberen te) surfen op golven die al eens omgeslagen waren.Ohhh, eitje dachten we. Inderdaad, dat hadden we gedacht.

Droog oefenen in je evenwicht vinden

Leren hoe je moet gaan staan op je board

Vol enthousiasme het water in...

Peddelen, vaart maken er recht op komen...

En daar gaan we. Hoppa! Eitje toch?

Ho stop, even eerlijk zijn. Zo makkelijk was het niet. Het viel behoorlijk tegen om goed snelheid te krijgen en 'to ride the waves'. Soms ging het best goed vond ik zelf. Een paar keer een flinke afstand afgelegd, en zelfs wat bochtjes gemaakt. Dan kreeg je van de een van de drie macho surf instructeurs een bepaalde 'surf-dude-high-five-groet'. Toch wel een aantal gekregen.
Maar het ging vaker niet zo goed dan wel goed... Gelukkig ook bij de anderen:

Al snap ik niet waarom Meidert hier op een been probeert te surfen
en William met andermans board op zijn eigen board aan het meppen is.
Jeugdig enthousiasme of frustratie of zo...

Maar goed, ik vond het wel heel erg leuk om te doen. Zeker voor herhaling vatbaar. Ben wel redelijk verbrand, heb wat kramp in mijn voeten en begin al wat spierpijn te krijgen, maar dat ga ik morgen natuurlijk niet vertellen op het werk aan mijn collega's....

Groepsfoto naderhand

De rest had zich goed vermaakt op het strand. Ze hebben ons flink aangemoedigd en hier en daar wat uitgelachen.

Anne kon aaedig blijven staan op een board

Bram nam de moeite niet eens

Lekker lunchen op het strand

En thuis hebben we het zand er maar vanaf gespeeld in het zwembad.

Leuk detail nog: Anne vond het niet zo boeiend om naar mij te kijken. Maar toen Jelle (een 14 jarig zoontje van mijn collega) ging surfen, pakte ze direct de verrekijker en hield hem goed in het oog...

Touring California, part V: Lake Isabelle en Disney California park

De laatste twee campings van onze trip lagen dichter bij huis.
Op internet had ik mooie plaatjes gezien van Lake Isabelle. Waarschijnlijk hebben ze aandelen in photoshop, want toen na drie-kwatiertjes over een bergpas slingeren bij het meer aankwamen, was dit een redelijke teleurstelling: een kunstmatig meer in een saaie en droge omgeving. Gelukkig bleek de camping erg leuk te zijn. Helaas niet druk, maar wel een leuk zwembad en een klein water paradijsje.

Anne verkoopt armbandjes op de camping. Helaas waren er bijna geen andere  gasten,
dus heeft ze maar 3 bandjes verkocht. Toch hield ze vol...

We stonden hier twee dagen. Overdag zijn we naar een strandje aan een rivier in de buurt gegaan. Leuk, maar stroomde net te snel voor de bende van twee. Dus: alles weer in de camper en zijn we lekker aan het zwembad op de camping gaan liggen. 

Maar, daar lig je ook niet zo lekker, als er achter de camping een afgebrand bos ligt en er een aantal brandweerwagens met loeiende sirenes voorbij komen. En inderdaad, in de week nadat wij daar waren is er een flinke 'wildfire' geweest, waarbij bijna 2000 inwoners zijn geëvacueerd. No, it wasn't me...

Leuk weetje: dit jaar zijn er al 3400 wildfires in de staat California geweest, en dan moeten de 'gevaarlijke' maanden nog komen...

 

De laatste stop was in Anaheim. Beter bekend als Disneyland. De camping lag vlak bij het park. En dus zagen we 's avonds het vuurwerk vanuit het park. De bende lag al te slapen, maar was binnen twee vuurpijlen wakker. Ze hebben een half uur met de oren dicht gezeten. Wij vonden het wel leuk. Het was een schitterend vuurwerk.

Toen we een uur later naar bed gingen, lag Anne te slapen met haar vingers nog stevig in haar oren gedrukt.

Met Anne's verjaardag zijn we al naar Disneyland geweest, dus zijn we nu naar de buren gegaan: het minder bekende Disney California Adventure Park. Ook een park van Disney, veel jonger en heel leuk aangelegd. Veel sfeervoller dan Disneyland. Er is deze zomer een nieuw stuk geopend: Cars-Land. Hier is Radiator Springs uit de film Cars nagebouwd met een paar attracties erbij. Nou Bram keek zijn ogen uit. Hij vond het prachtig en wees de hele tijd dingen aan die hij uit de film kende. Super om te zien. We hebben echt genoten van Bram zijn enthousiasme.

Er reden auto's uit de film rond en die maakte natuurlijk 'echte' geluiden. En daar ging het enthousiasme van onze kleine held een stuk omlaag. Het koste aardig wat moeite om hem met Takel, Red of zelfs Bliksem op de foto te krijgen.

Hier staat'ie nog stoer bij, want deze tractor maakt geen geluid

Hier moest ik hem op de arm nemen, anders wilde de held niet  op de foto
Takel was echt zo leuk gemaakt. Net echt...

Ging al wat beter

Helemaal alleen op de foto !!
Als een boer met kiespijn

De nieuwe top attractie was 'cars' (Goh, wie had dat gedacht). Er stond geen bordje aan het begin van de rij, dus zijn we hier op goed geluk aangesloten. Toen we na drie kwartier dachten dat we er waren, bleek de rij nog een stuk verder te gaan. Navraag leerde ons dat het vanaf daar nog een uur (!) wachten was. En toen we eindelijk bijna aan de beurt waren, lag de attractie nog eens stil. (Lees: niet zo heel goed voor je humeur.) Uiteindelijk hebben we 2 uur in de rij gestaan, soms in de brandende zon. Gelukkig had Marie-José drinken meegenomen... En dat 'alleen maar om Bram een plezier te doen'.
En toen we eindelijk in de attractie zaten, vond meneer het eng en wilde niet eens kijken. Heeft de hele rit met zijn handen in z'n oren gezeten.
Maar, het was echt een hele leuke attractie. Je rijd door delen van de film, en mag uiteindelijk tegen een andere auto racen. De foto van ons bij de uitgang was niet zo'n succes, met twee bange gezichten erop...
Maar, toen een uurtje later de angst een beetje gezakt was, kreeg hij weer een grote mond en begon te vertellen wat hij allemaal gezien had. Schattig he...

Het enige voordeel van de mega-rij bij 'cars' was dat er voor de rest bijna geen wachtrijen waren. We hebben veel attracties gedaan en zijn goed nat geworden in de wildwaterbaaan.
Er is ook een attractie 'flying over California'. Hier zweef je door een imax theater en zie je allerlei beelden uit California. Natuurlijk heel leuk als afsluiting, omdat we allerlei dingen terugzagen van onze trip.

Elke avond is er een speciale voorstelling in het park: World of Colors. Wij hadden gehoord dat dit grandioos zou zijn. Bezoekers zouden ruim een uur in de rij staan voor een goede plek. Maar wij hadden een tip gekregen, dat als je bij een bepaald restaurant gaat eten, je automatisch een plekje vooraan krijgt. Zo gezegd, zo gedaan. En ja hoor, helemaal vooraan. Kom maar op met je grandioze show. Ben benieuwd.
Nou, het was grandioos...
In een vijver werd met water, licht en geluid een show gemaakt. Maar het mooiste was dat ze een meters hoge muur van water maakte, en daarop tekenfilms van Disney geprojecteerd werden. Ik moet toegeven, echt heel erg mooi. Echt een aanrader...

En na de show, was de bende van vier total los. Nog even snel naar het vuurwerk gekeken en terug naar de camping gelopen, voor het laatste nachtje in onze camper.