zondag 25 maart 2012

Weekendje verf gooien

Het weekend begon optimaal voor Marie-José: met de dames naar een 'bring-your-own-drink-painting-eve'. Met andere woorden: een avondje schilderen en je mocht je eigen drank meenemen. En sjonge jonge wat een toeval, we hadden nog een flesje rose koud staan (naast het 5 liter pak rose).
Er waren meerdere groepen dames, de muziek stond aan en het beloofde een gezellige avond te worden. En toen het 'start-sein' gegeven werd om te mogen verven..... had mevrouw natuurlijk geen inspiratie. Dus, plop, flesje open om samen met de buurvrouw wat inspiratie op te doen. Na nog wat slokjes inspiratie stond er opeens een bloem op het schilderij.
Dit is het moment waarop men zegt: "stoppen op je hoogtepunt".
Maar nee, na nog wat glaasjes inspiratie vond ze de bloem niet meer zo mooi, dus besloot Marie-José om het wat creatiever aan te pakken. Laten we zeggen: ze ging met verf spatten (op het doek, weliswaar). En inderdaad, toen de fles leeg was, zat het doek onder de klodders verf. En dit was weer een bron van inspiratie voor haar buurvrouw.....

Kortom, het schilderij zal geen spijker in de muur waard zijn, maar ze heeft wel veel lol gehad.

Golfwedstrijd
De dag erna stond voor haar een golfwedstrijd op het programma. Nee, niet om mee te doen, maar om te kijken! Er was een LPGA toernooi in Carlsbad, en daar ging Marie-José met haar golfmaatje Alma naar toe. Dat bleek een hele leuke ervaring te zijn. De dames hebben zich gerealiseerd dat ze nog veel moeten oefenen. Heel veel.


Bij hole 9 hebben de dames wat langer staan kijken. Het vlaggetje van deze hole was namelijk 'de Amerikaanse vlag'. Als er geput werd, mocht een militair de vlag vasthouden (doet normaal de caddy). Maar nu dus door een militair, inclusief het salueren en alle poespas die er dan bij hoort. Je kan het natuurlijk verwachten, maar het blijft een poppenkast. En het hele publiek doet natuurlijk mee, op twee dames na, die hun lach nog maar net konden inhouden.

Op de foto zie je de troste milirair de vlag vasthouden.




En ik had een lekker dagje met de kids. Zeker toen 's middags het animatie-team weer langs kwam: twee zonen van een ASML collega komen regelmatig op onze trampoline springen. Anne en Bram vinden dat geweldig en hebben dan ook altijd de grootste lol. (en de twee jongens ook).
Tussendoor moest de bende van twee nog even lunchen, dus had ik ze 'ereplaatsen' op de tribune gegeven.



's Avonds waren William en Alma komen eten. Zoals altijd weer reuze gezellig.

En voor zondag stond een wandeling op het programma. Maar helaas: regen. (het regent nooit in San Diego...) Dus hebben we ons thuis maar goed geamuseerd. Anne had nog een science opdracht die ze moest uitvoeren: een twister in een glas water. Bleek inderdaad een storm in een glas water, maar Anne vond het leuk: er zat namelijk glitter in het pakketje.

maandag 19 maart 2012

Bijna 10.000 bezoekers

Toen we 15 Juli begonnen met onze weblog, hadden we nooit gedacht dat dit zo'n "succes" zou zijn.
Inmiddels zijn we een half jaar uit Nederland weg en ik blijf het leuk vinden om deze blog bij te houden. En gezien de bezoekers aantallen, vinden jullie het leuk om de blog te lezen.

Nu we bijna bij 10.000 bezoekers zijn, is een bedankje aan de trouwe lezers van mijn kant wel op zijn plaats.
    Welkom op onze blog
      Welcome to our blog
        Awel, gullie zijt welkom
          Willkommen auf unserem Blog
            Добро пожаловать в наш блог
             Bienvenidos a nuestro blog
                Selamat datang ke blog kita
                  Velkommen til bloggen vår
                    Welcome to our blog
                      Bienvenue sur notre blog

En aan de werkelijke 10.000 bezoeker, laat even weten wie je bent, via het gastenboek. Ik ben wel benieuwd!

donderdag 15 maart 2012

Toys for boys

Een van de vele voordelen van wonen in Amerika. Je mag je eigen nummerbord samenstellen. Tsja, wat kies je dan?  I love NL, Alaaf of ASML01?
Nee, ben ik veel te egocentrisch voor:


Je gelooft het niet, maar hij rijdt nu nòg lekkerder!

maandag 12 maart 2012

De woestijn in: Borrego Springs

Afgelopen zaterdag was het een frisse dag: slechts 23 graden. Daarom zijn we die dag de woestijn ingegaan.
De echte reden was dat in deze periode de woestijn bloemen in bloei zouden staan. Maar, ik hoorde al van collega's, dat er minder bloemen staan dan anders, 'omdat het afgelopen tijd niet zoveel geregend heeft in de woestijn'. Voor zover ik weet, is dat min of meer de definitie van een woestijn. Rare jongens, die Amerikanen.

De weg de woestijn in was al heel mooi om te zien. Ik moest zelfs even stoppen voor een coyote. Helaas waren we te laat om fototoestel te pakken. (maar toch mag je me geloven hoor!)


Aangekomen in Borrego Springs gingen we op zoek naar een leuk plekje om te picknicken. Aan de rand van het dorpje was een grote rotonde, met daarop (of daarin, of hoe je dat noemt) een parkje. Hier zaten we heerlijk rustig. Er hing een heerlijke sfeer, mensen die met hondjes speelden, gezinnen die gingen barbequeen. Er waren zelfs toiletten. En dat op een 'rotonde'. Rare jongens, die woestijn bewoners.


En daarna de woestijn in...
We hadden gehoord van een trail naar een oase. De tocht was in totaal 3 mijl. Ik dacht, dat loopt de bende van twee met gemak. Vanuit ons huis lopen we wel vaker een tochtje van 3 km. 
Oeps nr 1 was dat er een verschil zit tussen km en mijlen. Was ik 'even' vergeten. 
Oeps nr 2 was dat wij thuis over een vlak pad lopen. Niet verhard, maar wel vlak. Ik heb geleerd dat in de woestijn ten eerste geen verharde wandelpaden liggen, en ten tweede dat niemand de moeite had genomen om alle stenen even op te ruimen. 

Voor ons was het een lekker pad om te lopen, maar voor Anne en Bram was het best wel zwaar. Het was warm en veel rotsen waar ze op moesten klimmen en af moesten springen. In het begin ging het heel enthousiast, op elke steen moesten ze klimmen. Dat werd al snel minder. 
Maar... ze hebben de hele tocht uitgelopen. Dat vonden wij echt een hele prestatie.
Water tanken aan het begin van het trail

Cactus in bloei


De tocht ging vanuit de woestijn naar een vallei. In deze vallei lag een oase. Uit het niets stond daar een groepje palmbomen. Heel erg mooi.
Uiteindelijk: de oase



Zomaar uit het niets, stonden meters hoge palmbomen

We waren lekker gemaakt met 'the bighorn sheep'. Die hebben we helaas niet gezien. Maar, we waren ook gewaarschuwd voor slangen en poema's. Die hebben we gelukkig ook niet gezien...

woensdag 7 maart 2012

Pakketje van mijn collega's

Een leuke verrassing dit weekend: een pakketje van mijn collega's van ASML. Een overlevingspakket, met allerlei hollandse dingen: snoep, drop, koeken, een CD met carnavals muziek en een Oranje T-shirt. Ik vind het shirt heel leuk, maar ik weet niet of ik hier een T-shirt kan dragen met daarop: "as a finishing touch, God created the Dutch". Gewoon proberen!

Maar, ik zag dat de doos was opengemaakt en weer stevig dichtgeplakt. En ja hoor, er zat ook een brief in van de douane.
Mail Interception Notice: Animal product. Cured/dried 0.9kg meat: pork.
En wat ze ermee gedaan hebben: Removed and destroyed.

Nou officer met bagde nummer 0301: "bedankt hoor. Daar gaat mijn Hema rookworst..."

Verder wil ik nog wat mooie foto's delen. Het is hier vol-op lente en overal zie je deze prachtige diep-paarse bloemen.

Maar, eerlijk is eerlijk. We hebben regen gehad. Gelukkig is het dan regen afgewisseld met een zonnetje. In 'onze vallei' hing deze regenboog. Helaas, geen pot met goud gevonden.

En dan een hoogtepunt van mijn werk hier: de eerste hardware is binnen. Kan er helaas niet verder over uitweiden. Big brother (en de concurrent) is watching you.
Daarom maar een foto van de kist waarin het 'onderdeeltje' verscheept is. Op de voorgrond staat Joey, een van mijn collega's hier.