Vorige week samen met Marie-José een flink stuk gewandeld. Lekker met zijn tweetjes omdat de kids op de Nederlandse school waren. Dit keer het Los Penasquitos Canyon trail. Stond al lang op ons lijstje om eens te doen. Het hoogtepunt zou een waterval zijn. Weinig water en weinig val... Toch een mooie tocht. Ruim 3 uur, dus alleen bij het begin en eind punt mede-wandelaars gezien.

De waterval

Marie-José moest haar krachten sparen want 's avonds was het volgende hardloop-evenement: de neon run. Samen met Freke natuurlijk. 

Wat de dames verwacht hadden: in het donker door het American Football stadium lopen, dat verlicht is met neon licht. 

Wat het werkelijk was: een paar rondjes rennen op de parkeerplaats van het stadium, waarbij je met neon verf bespoten wordt.... En daar betaal je dan ook nog eens voor. 

Voor de start...

De start

Na de race....

Het bleek meer een wannabe-woodstock-hardloop-event te zijn dan een normale race. Veel feesten, veel muziek en zo smerig mogelijk worden. De reactie van Marie-José: " Fantastisch. Helaas was er geen bier, anders zou het echt een te gek feest zijn geweest"... Oke, dat had ik dan weer niet verwacht.....

Over kliederen gesproken: Marie-José is met een paar dames op een 'taart-versier-cursus' gegaan. Ze heeft inmiddels haar droomkeukentje bij elkaar met allerlei versier-tooltjes en noem maar op. Net als jullie moest ik hier wel om lachen... Maar kijk eens wat ik voor mijn verjaardag kreeg... 

Zelf gemaakt. En nog lekker ook... Geef maar toe, daar worden jullie ook even stil van. Goed he...

Als dit toch geen mooi bruggetje is naar mijn verjaardag, dan weet ik het niet meer. 's Ochtend werd ik overvallen door een zingende familie en prachtige knutselwerken. Ik heb nog nooit zo'n mooie armbandjes gekregen.
Van Marie-José een cursus digitaal fotograferen. Ze heeft me verzekerd dat het geen stille hint is. Een vriendin heeft deze ook gevolgd en sindsdien is facebook versierd met inderdaad prachtige foto's. Jullie zullen niet geloven wat je aan mooie foto's binnenkort op deze blog ziet...

's Avonds nog een verrassing van Marie-José: met zijn tweetjes uiteten bij Poseidon. Inderdaad, een visrestaurant. Ze had een mooi plekje geregeld, op het terras aan het strand. Alles erop en eraan: ondergaande zon, idiote Amerikanen die gaan klappen voor de zon als hij ondergaat, champagne... Heerlijk...

Mijn uitzicht was prachtig

Dat van Marie-José zo mogelijk nog mooier

De dag erna met een paar collega's van ASML naar een ijshockey wedstrijd bij LA geweest. Voor hen de eerste keer. Ik heb even geteld: voor mij de 14e keer (dankzij 3 maanden Connecticut). Onderweg een paar regeltjes uitgelegd en ze waren er klaar voor. We hadden goeie plekken, biertje erbij, en genieten maar.
Het was inderdaad een mooie wedstrijd, met o.a. een zeer spectaculair doelpunt recht voor onze neus, een paar mooie acties en bodychecks en natuurlijk een paar vechtpartijen (het blijft immers een uitje voor een normaal Amerikaans gezin).
Helaas hebben 'we' verloren, maar dat was niet zo erg, want 'we' zitten inmiddels in de play-off.

De foto's heb ik gejat van de blog van Rob. Vandaar dat er ook een foto tussenzit van de dames die tijdens de reclames op TV het ijs schoonvegen. Ik zou daar natuurlijk nooit foto's van maken...

Afgelopen weekend was weer een 'normaal' weekend. Eerst de kids droppen op de Nederlandse school en dan snel een volgende poging wagen om te surfen. Daarna had Anne ook een cursusje cup-cake versieren gehad, met natuurlijk een diploma.

Vandaag was het lekker weer. Plan was om de woestijn in te gaan om de woestijnbloemen te bekijken. Deze zeldzame bloemen schijnen nu te bloeien. Maar met een temperatuur van 38 graden ging dat plan van tafel. Dan maar naar het strand. Helaas, een flinke wind, dus daar was het weer te koud... Het is ook nooit goed zul je denken. Maar dat was het uiteindelijk, namelijk in onze eigen tuin. Heerlijk weer. Lekker gezwommen en de barbecue opgestookt. 

Anne met cupcakes en diploma...

Lekker zwemmen in ons zwembadje... 

Voor mijn verjaardag had ik een s'mores bakplaat gekregen. S'mores zijn een traditioneel campfire toetje: cracker, blok chocolade erop, marschmallow erboven en weer een cracker.... Even op de bbq en smullen maar.

Heerlijk allemaal. Wat een leventje, toch?

Nog maar drie maanden en dan zit ons avontuur erop. We beginnen ons langzaam op de terugtocht voor te bereiden. Marie-José is nu een laatste vakantie aan het boeken richting de woestijn: Grand Canyon, Zion en Bryce Canyon. Ze krijgt net een bevestiging van een overnachting: "we appreciate kids, as long as they are well behaved". We gaan de gok gewoon wagen...