De woestijn in: Borrego Springs

Afgelopen zaterdag was het een frisse dag: slechts 23 graden. Daarom zijn we die dag de woestijn ingegaan.
De echte reden was dat in deze periode de woestijn bloemen in bloei zouden staan. Maar, ik hoorde al van collega's, dat er minder bloemen staan dan anders, 'omdat het afgelopen tijd niet zoveel geregend heeft in de woestijn'. Voor zover ik weet, is dat min of meer de definitie van een woestijn. Rare jongens, die Amerikanen.

De weg de woestijn in was al heel mooi om te zien. Ik moest zelfs even stoppen voor een coyote. Helaas waren we te laat om fototoestel te pakken. (maar toch mag je me geloven hoor!)

Aangekomen in Borrego Springs gingen we op zoek naar een leuk plekje om te picknicken. Aan de rand van het dorpje was een grote rotonde, met daarop (of daarin, of hoe je dat noemt) een parkje. Hier zaten we heerlijk rustig. Er hing een heerlijke sfeer, mensen die met hondjes speelden, gezinnen die gingen barbequeen. Er waren zelfs toiletten. En dat op een 'rotonde'. Rare jongens, die woestijn bewoners.

En daarna de woestijn in...

We hadden gehoord van een trail naar een oase. De tocht was in totaal 3 mijl. Ik dacht, dat loopt de bende van twee met gemak. Vanuit ons huis lopen we wel vaker een tochtje van 3 km. 

Oeps nr 1 was dat er een verschil zit tussen km en mijlen. Was ik 'even' vergeten. 

Oeps nr 2 was dat wij thuis over een vlak pad lopen. Niet verhard, maar wel vlak. Ik heb geleerd dat in de woestijn ten eerste geen verharde wandelpaden liggen, en ten tweede dat niemand de moeite had genomen om alle stenen even op te ruimen. 

Voor ons was het een lekker pad om te lopen, maar voor Anne en Bram was het best wel zwaar. Het was warm en veel rotsen waar ze op moesten klimmen en af moesten springen. In het begin ging het heel enthousiast, op elke steen moesten ze klimmen. Dat werd al snel minder. 

Maar... ze hebben de hele tocht uitgelopen. Dat vonden wij echt een hele prestatie.

Water tanken aan het begin van het trail

Cactus in bloei

De tocht ging vanuit de woestijn naar een vallei. In deze vallei lag een oase. Uit het niets stond daar een groepje palmbomen. Heel erg mooi.

Uiteindelijk: de oase

Zomaar uit het niets, stonden meters hoge palmbomen

We waren lekker gemaakt met 'the bighorn sheep'. Die hebben we helaas niet gezien. Maar, we waren ook gewaarschuwd voor slangen en poema's. Die hebben we gelukkig ook niet gezien...