Whale watching

Vandaag ben ik met Marie-José de oceaan opgevaren voor Whale Watching. Dit beloofde heel wat, maar viel tegen. Nu heb ik in een ver verleden eens gehoord dat je een verhaal moet opbouwen. Daarom begin ik met het dieptepunt: de walvissen en eindig ik met de rest...


De dieptepunten: de walvissen
Ik kan in drie plaatjes laten zien waarom de Whale Watching tegenviel, onder het motto" drie plaatjes zeggen meer dan 3000 woorden"

     Wat ons beloofd was:

Ik zal eerlijk toegeven dat ik deze foto's van het internet geplukt heb...

     Wat wij gezien hebben:

Ik ben wel de trotse fotograaf van dit kiekje
(welliswaar minder spectaculair, maar goed)

Anyway, de gids (kort woord voor een mega-ouwehoer zonder enige boodschap erin of gevoel van oriëntatie), was 'verbaasd' over hoe dicht de twee volwassen mannetjes walvissen vandaag bij de boot kwamen. Nee, dit was echt een bijzondere dag. Zeer uitzonderlijk. Don't forget the guide...

Goh, nu ik dit typ bedenk ik dat we vergeten zijn om de gids te tippen. Potjandorie, is ons zomaar ontglipt... Hier is een tip: "leer een vak"

Even eerlijk: we hebben geluk gehad want we hebben 3 walvissen gezien, waarvan 2 heel dicht bij. Maar toch minder spectaculair dan verwacht (of gehoopt). Ze komen een keer of 5 boven en dan zie je alleen maar hun rug. Geen stoere beelden zoals beloofd van hun kop of staart. Maar toch, niet iedereen kan dit van zo dichtbij meemaken denken we dan maar.


De hoogte punten: de rest
De tocht begon al goed op het kade, want een collega van mij had spontaan verzonnen om met hun bezoek ook op jacht te gaan. En voor de kenners, met William en Alma hoef je je niet te vervelen. Altijd goed voor een stevige portie Ierse humor. Nu zijn ouders erbij waren, was het dubbel-op.

William maakt en foto van, uuh, zijn vader?
Met een telelens van zo dicht bij? Rare jongens, die Ieren...

Alma en Marie-José, druk in overleg

Terwijl de boot door de haven van San Diego voer, hebben we weer mooie uitzichten gehad, en heb ik dus flink wat foto's gemaakt. Ik heb alleen nog maar hoogtepunten beloofd, dus hierbij maar een kleine selectie...

2 onderzeeërs in de Naval Base Point Loma, San Diego
 Los Angeles klasse ($900 miljoen per stuk),
110 m lang, 10m doorsnee, snelheid 33 knots,
inclusief verticale ballisitische raketten .
Kan 30 jaar varen zonder brandstof,  water of zuurstof te tanken (zeggen ze)

Ook in San Diego zijn er Piraten schepen, dus pas op...

Mooi uitzicht op Hotel Del Coronado en de Coronado Bridge

Onderweg naar de walvissen kregen we nog meer bezoek. Van dolfijnen. Een paar keer kwamen er groepjes dolfijnen even gezellig met 'onze' boot mee zwemmen. Lekker voor de boot uitzwemmen en spelen en springen in de boeggolf. Na wat subtiel duwen hadden we een mooi plekje voor op de boot, dus dat was prachtig om te zien.
Met andere woorden, de dolfijnen waren het hoogtepunt van de walvissen toer.

Flipper and friends zwemmen net voor de boot uit.

Hier komt een nieuwe groep aangezwommen om even mee te zwemmen met 'onze boot'. Leuk he!

En bijna 200 foto's later moet ik toch toegeven dat het een prachtige tocht was. Kan ik iedereen aanraden.

Natuurlijk waren Anne en Bram teleurgesteld dat ze de dolfijntjes niet gezien hadden, en wij dat we geen spectaculaire beelden van walvissen gezien hadden. Daarom gaan we morgen voor een herkansing: bij Seaworld!