San Diego Half Marathon

Afgelopen weekend stond maar in het teken van een ding: de halve marathon van San Diego.

Freke en Marie-José hadden in een vlaag van jeugdig enthousiasme (en waarschijnlijk wat wijn) zich opgegeven voor de halve marathon van San Diego. Voor Freke zou dit de derde keer worden voor Marie-José de eerste...
De dames hebben hard getraind. Een heus trainingschema opgesteld, met duurloop, interval training en heuvel-training. Twee keer per week samen trainen, in het weekend nog een rondje.  En dat bij belachelijke temperaturen van 25 graden in de schaduw (zonder schaduw).

Fysiek waren de dames er klaar voor, maar de laatste week begon het te kriebelen. Waren de dames er geestelijk wel klaar voor?
Op zaterdag het start nummer ophalen en de route nog eens goed bekijken... Na een onrustige nacht met de nodige zenuwen in de benen.

 

De laatste check op de route

 

I ran half a marathon and all I got is this lousy T-shirt
Actually, it's a pretty cool shirt, but that doesn't sound correct

D-day... Zondag 10 maart, de dag van de marathon.  (lees: tromgeroffel)
Om de renners een beetje te 'sparen' begint de marathon extra vroeg, om de hitte voor te zijn. Bovendien ging bij ons het klokje al naar zomertijd, dus was het een korte nacht.
Om 5 uur het bedje uit, om 6 uur in de auto en om 7 uur start klaar... En dan beginnen we traditiegetrouw met het volkslied. Terwijl alle Amerikanen met hun hand op het hart meezingen, dachten twee niet nader te noemen dames: fijn, de wc is vrij. Nog even een momentje voor jezelf, en dan starten.

De start van 'startgroep 15'

De eerst kilometers zitten erop. Marie-José kan nog steeds lachen.
De man in het geel heeft er wat meer moeite mee

Intussen had de bende van drie zich langs het parcours genesteld, bij ongeveer 13km, bewapend met spandoeken (en ontbijt, voor ons was het ook vroeg)

Bram wist dat de dames in het roze waren, dus bij elke dame in het roze ging het boterhammetje aan de kant, vloog hij op en spandoek in de lucht. Schattig he! En er waren er een hoop dames in het roze.
Maar toen Freke en Marie-José eraan kwamen rennen, stonden ze luidkeels aan te moedigen met de spandoeken in de lucht.

Daarna, snel spullen inpakken en naar de finish racen (met de auto natuurlijk, ook hier staat NL voor Niet Lopen). Daar aangekomen hadden we een mooi plekje gevonden, recht voor de finishline. Net op tijd, want na een paar minuten kwamen ze al aan. Hand in hand, en met een stralend gezicht over de finish!

The Dutch Divas From San Diego!

Wat een prestatie! In 2 uur en 19 minuten. Natuurlijk ben ik supertrots op mijn meisje en haar loopmaatje Freke!
En dan de felbegeerde plak ophalen.

Johan (de man van Freke) vierde intussen zijn lustrum: zijn tiende halve marathon, dit keer in 1 uur 37. Belachelijk snel dus.

De rest van de dag rustig aangedaan. Goh, gek he...
's Avonds wel de verbrande calorieën gecompenseerd bij de cheesecake factory. Samen met Johan en Freke, dus een flesje champagne gedronken op de prestaties. Nog lekker nagenoten van de race en al bijna de volgende marathon afgesproken. Zeer gezellige afsluiter van een super dagje...

De resultaten van Marie-José: