Terug naar de middeleeuwen

We hebben deze week weer een hoop geleerd. Onder andere dat als je 5 jarig zoontje zijn graduation heeft voor pre-Kindergarten (groep 1 in Nederland), hij blijkbaar niet zijn normale kloffie aan mag. Nee, minstens een nette broek, blouse en nieuwe schoenen. Als het kan nog een heuse stropdas.
En dus geen crocs, korte broek en half versleten Mickey Mouse T-shirt.

De kinderen mochten een voor een naar voren komen om wat te zeggen: "my name is Bram van de Camp (spreek dit zo vettig Amerikaans uit als je je maar kunt voorstellen en je komt in de buurt van zijn uitspraak), and I like doing my homework"
Goed zo jongen, hou dat vol... (dat huiswerk dan, niet dat accent)

Bram bij Miss Myrna en Miss Effat

 En natuurlijk op de foto met zijn vriendinnetjes

Stoer diploma hoor...

Tot zijn teleurstelling moet hij na deze diploma uitreiking nog een week naar school. Daar had hij niet op gerekend.

De rest van de week was Marie-José bezig om de Garage Sale voor te bereiden. Geheel volgens Amerikaanse tradities: bordjes op lantaarnpalen plakken en een advertentie op craigslist. Alles wat niet meegaat naar Nederland verzamelen, stickertje met een prijsje erop en verkopen maar.

De verkoop zou om 7 uur 's ochtends beginnen, omdat veel mensen nog voor het werk even langs wippen. Volgens een collega komen er om 6:30 de eerste pick-ups de straat inrijden om de eerste te zijn. Je zou het gebrul van de V8 motoren al op afstand horen aankomen.
En ja hoor, om exact 6:30 reed de eerste koper de straat in.... in een smartje. Ja hoor, uitstekend voorteken dachten wij....
Gelukkig kwamen zijn grotere broertjes al snel opdagen.

Hartstikke leuk om te zien wie er op af komt. En wat ze allemaal kopen. Een stel schoenen of broeken kopen zonder passen. Het is dat het 'klanten' waren, en ik niet zomaar van iedereen foto's kon maken. Anders had hier een prachtige foto-rapportage gestaan: people at garage sales.

Om 11 uur vonden we het zelf welletjes. Er waren nog wel wat kopers, maar we hadden gewoon geen zin meer. De laatste spullen ingepakt en naar Goodwill gebracht, voor de daklozen. Netjes verpakt natuurlijk in UTS dozen. Als we reclame maken, doen we dit goed...

Uiteindelijk hebben we behoorlijk verkocht. Ondanks dat het meeste koopwaar $5 of minder was, hebben we toch voor enkele honderden dollars verkocht...

... en die hebben we dezelfde avond natuurlijk weer uitgegeven. Samen met Familie de Pee naar LA voor een avondje 'middeleeuwen'. Degene die deze blog vaker lezen hebben waarschijnlijk al een voorstelling hierbij. Correct, vreten met middeleeuws thema.

Maar dit keer was het goed vermaak. Je zit in een echt kasteel (althans, zo 'echt' als hier alles nep is) en woont ridderspelen bij. Alles gaat 'op zijn middeleeuws', dus werden we aangesproken met 'my lord' en 'my lady', kregen we een papieren kroon op en moesten we met onze handen eten. En als je dan ook nog vette kip, nog vettere spareribs en slechts één klein servetje krijgt, dan kun je wel raden hoe onze kinderen er op het einde uitzagen. Inderdaad, heel middeleeuws.

De voorstelling begon met wat shows met paarden, waarvan ik er eentje erg spectaculair vond. Een paard springt in de lucht en trapt dan heel hard naar achteren. Volgens de showmaster een bekende truc op het slagveld. Dat laatste betwijfel ik, maar het levert wel mooie plaatjes op.

Amerikanen kunnen het publiek goed vermaken en het publiek laat zich ook goed vermaken door als een stel debielen mee te klappen en schreeuwen (sorry Melanie, nothing personal). En ook hier was dit weer goed gelukt.
Het publiek werd opgedeeld in 6 teams en elk team kreeg zijn eigen ridder. Wij kregen de gele ridder, en allemaal een bijkleurende kroon en vlaggetje.
Na wat eenvoudige spelen (ringsteken en vlaggetjes gooien, doe het maar eens na) kwam het 'verhaal' pas echt op gang. Er zou een riddertoernooi plaatsvinden. Dus moest 'onze ridder' vechten tegen 'de blauwe ridder'. Het spektakel-gehalte ging met sprongen omhoog. Ik vraag me af hoe deze ridders verzekerd zijn en hoeveel waivers ze per dag moeten tekenen. De vonken sprongen er letterlijk van af...

En dan denk je misschien: is dat niet een beetje te gewelddadig voor kinderen? Is dit wel pedagogisch verantwoord? Vinden die dat wel leuk om te zien? Kijken ze niet liever naar een toneelstukje met elfjes en kabouters?
Now way! Ze zaten op het puntje van hun stoel en waren met volle borst aan het aanmoedigen. Blijkbaar is het reuze leuk amusement voor kinderen als 'jouw ridder' de andere van zijn paard sleurt, in zijn buik (of lager) trapt of zelfs op zijn een zwaard rijgt. Wie is daar nou niet mee opgegroeid?

Op het puntje van de stoel...

De bende van 5 vond het prachtig. Naderhand buiten, bij de Starbucks natuurlijk, moest het even nagespeeld worden. Vlaggetjes werden gepromoveerd tot paard of zwaard, en aan de slag. En terwijl andere gasten rustig in het avond zonnetje aan het genieten waren van een bakje koffie, liepen er vijf kinderen riddertje te spelen: "kling, klang, ke-tjing, ke-tjang". Het was zo leuk om te zien dat we de boze blikken van de andere gasten maar voor lief namen...

Ridder Bram en Ridder Matthijs op het slagveld

Inmiddels was het al flink laat, dus het plan voor zondag was: een rustig dagje en vroeg naar bed. 

Helaas, een rustig dagje bestaat niet als je weer met Joost, Minou en hun bende op stap gaat. De kinderen zijn inmiddels echt goede vrienden geworden. Ze kunnen lekker samen spelen en op zijn tijd elkaar eens flink uitdagen. Zo ook de papa's....

Team Thijs was druk met een kasteel bouwen (we blijven in het thema) dat bestand moet zijn tegen de zee. Bram was zo fanatiek dat hij zelf bij elke grote golf voor het kasteel ging liggen om de golven tegen te houden...

Team Joost was druk om een kasteel te bouwen, dat er vooral mooi uit moest zien. Laten we het netjes zeggen: team Joost bestond uit, tsja... Joost.

Maar eerlijk is eerlijk, my Lord Joost heeft overduidelijk gewonnen, met een burcht met meerdere verdedigingsmuren. Gelukkig kan ik de grote golven de schuld geven.

De bende van 5 moet even opdrogen na het zwemmen.
Waar ik ben?
Nog even bodyboarden

's Avonds nog even by Sammies pizza eten, zodat de kinderen slechts 2 uur later in bed lagen dan wij ons 's ochtends hadden voorgenomen.

Inmiddels is mijn laatste week bij Cymer aangebroken. Donderdag een afscheidsfeestje, ben benieuwd. 

En met lichte tegenzin vandaag mijn trouwe cabrio verkocht. Nu staat'ie bij iemand anders op de oprit olie te lekken. Eigenlijk wilde ze hem gisteren al kopen, maar ik wilder er per-see nog een dagje mee rijden.

Vooruit dan maar, nog één fotootje om jullie een plezier te doen...