Last days at Cymer

Afgelopen week was mijn laatste bij Cymer. Toch wel vreemd.
Qua werk, en het afronden ervan, voelt het enerzijds aan of het nog lang niet af is. Vervelend om iets uit handen te geven als je twijfelt of het goed opgepakt gaat worden. Aan de andere kant weet ik zeker dat ik toch een hele hoop heb bijgedragen.
Maar met name de terugkoppeling van de collega's is echt hartverwarmend. Iedereen had stuk voor stuk mooie woorden over om terug te kijken op mijn  werk bij Cymer. "Unbelievable how all-round you guys are", "no matter how bad a situation was, you were always looking for improvements or ways to solve things", "I learned more from you than on my whole University". Meerdere malen wist ik echt niets terug te zeggen...

Als afscheid ben ik gaan eten met een paar jongens van het mechanisch team. Natuurlijk bij een brouwerij. Stone Brewery dit keer... Zeer gezellig. En lekker natuurlijk.

En natuurlijk een afscheidsfeestje voor het hele bedrijf. Wederom, bij een brouwer. Karl Straus dit keer. Je raadt het al: zeer gezellig... 

Het komt erop neer dat veel collaga's hopen op een uitzending naar ASML. Dan vraag je je toch af: is het werk hier zo moeilijk dat je weg wilt uit de zon? Laat ik hier nou even geen antwoord op geven ;-)

Marie-José moest natuurlijk ook afscheid nemen. Van het golfen. En waar kun je beter je laatste balletje slaan, dan op Torrey Pines? Voor degene die niet elke vrije dag achter zo'n klein balletje aan wandelen: dit is een wereld bekende golfbaan, waar Tiger Woods de US open heeft gewonnen.

Marie-José en Alma hadden een hele dag uitgetrokken om samen te genieten van deze mooie golfbaan. Hij ligt boven een klif aan de zee, dus mocht je een beetje verkeerd slaan...

Goed mikken....

Nee, het balletje valt niet in het water,
dat is een fontein...

Op zaterdag kwamen we op de valreep nog even met een aantal bij elkaar bij Alma en William. Een collega heeft er nog een half jaar aan geplakt, maar de rest gaat binnenkort naar Nederland terug. Dus, ook deze avond was een soort van afscheidsfeest. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar weer heel gezellig. Rob had zelfs de moeite genomen om een mooie speech te schrijven, over Griekse Goden en lilliputters.

Vreemd om "tot over een maand in Nederland" tegen vrienden te zeggen die je bijna dagelijks ziet.

Voor de rest is het inpakken... De verhuizers zijn nu bezig om alles in te pakken. Daarna gaan we lekker op vakantie.