Heerlijk, twee weken met een Camper toeren door Californie.
Marie-José heeft de tocht uitgezet en verschillende campings gereserveerd.
Collega’s hadden ons afgeraden om zo’n tocht op de bonnefooi te doen.
De camper is van het model ‘13 in een dozijn’ van Cruise
America, zeg maar de Neckerman van de States (je ziet ons ook overal). 25 voetjes
lang (8m), zuipt als een gek, 4 vaste bedden, douche, toilet, keukentje en
airco natuurlijk. De korte wielbasis zorgt dat je makkelijk stuurt, maar wel
ten koste van een stabiliteit. Met andere woorden: de bak deint goed na, na
elke bocht of huppel. Goede nieuws is
dat’ie wel pit heeft, dus rij je er 75 mph (120km/u) mee, op rechte wegen weliswaar.
 |
| 'Onze camper' |
 |
| De vaste chauffeur en bijrijder. |
 |
| De reis is natuurlijk goed voorbereid. Anne zoekt haar favoriete plekjes uit |
ZOAB kennen ze hier niet, je waant je meer in België qua
wegen. In het begin trilde alles mee in de bus. Maar een halve rol duck-tape en
hier en daar een extra schroefje later, zit alles nu goed vast.
De tocht begon langs de kust, richting Santa Barbara. De
eerste camping was al meteen een plaatje. Marie-José had een ‘full hook-up, pull through’ gereserveerd. Een
wat? Een ‘full hook-up’ betekent: water, elektriciteit en een eigen afvoer
putje (ook handig). Een ’pull through’ betekent dat je met je camper (of
complete kampeer bus, of pick-up met giga aanhanger) vanuit achteren je plekje
op kan rijden en er voorruit weer vanaf kan. Handig voor ons voor de eerste
keer!
De dag erna naar Santa Barbara. Een stad die na een
verwoestende aardbeving een traditionele stijl is herbouwd. Lekker rond
geslenterd en jan-de-toeist uitgehangen. Natuurlijk ook de bekende pier op, al
is deze minder indrukwekkend dan de pier uit Santa Monica.
Daarna ging de tocht verder, over highway 1, oftewel, de Big
Sur. De mooie route slingert 140 mijl langs de kust. Bij helder weer maak je
hier de mooiste foto’s, maar helaas, wij zaten midden in de mist. Maar zelfs
dan is de omgeving prachtig. Soms kom je wat hoger en dan zit je boven het
wolken dek, prachtig. Maar we hadden geluk. Het zonnetje brak net door toen we
bij een mooi uitzicht kwamen. Even de beentjes strekken.
 |
| Een prachtige baai (met waterval) langs de Big Sur |
De volgende camping zou aan de ‘high one’ liggen. Nou, daar
konden we ons dus niets bij voorstellen, want naast de weg lagen of diepe
kliffen omlaag, of steile rotsen omhoog. Maar toen de tom-tom aangaf dat we er
bijna waren, was er spontaan een bos met ‘redwood trees’ (reuze dennenbomen),
inclusief RV-resort. Om bij deze camping te komen moesten we een hele steile
berg af. Toegeven, we hadden eerst even door de bomen gegluurd of er meer campers
beneden stonden. En na een hartverzakkend steile weg omlaag, bleek er ook nog
eens een prachtige camping aan een riviertje te liggen. Een paradijsje...
 |
| The office, niet meer dan een houten schuurtje |
 |
| Redwoods. Deze zijn al reuze hoog, maar nog lang niet zo hoog als de 'echte' |
 |
| Sommige redwoods zijn hol. Thijs in een denneboom |
Hier
zijn we twee nachten gebleven. Bij de weg lag een gezellig eettentje waar de
halve camping zat te eten en waar ze het bier goed aan de man (en vrouw)
wisten te brengen. Het terras had wederom een fantastisch uitzicht.
Elke kampleer plek
had een vaste fire-place, dus ’s avond fikkie steken. Bram en Anne kenden
‘marshmallows’ via tekenfilmpjes, dus die wilde dit wel eens proberen. Lachen
joh. Stonden daar super geconsenteerd de spekjes in het vuur te houden.
Natuurlijk heb ik ze geleerd om honderd keer ‘kumba ja my lord’ te zingen. Het
was pikke donker op de camping, dus overal zag je kampvuren. Dat zien wij
normaal in Frankrijk niet.
 |
| Kumba ja, my Lord, Kumba ja... |
Overdag een dagje relaxen aan het riviertje. Heerlijk
zonnetje erbij. In dit riviertje kan een bekend trio zijn hart ophalen aan dammetjes
bouwen. Collega’s waren ons voor geweest
en hadden een paar leuke stroom-versnellingen gemaakt in de rivier. Maar koud,
dat water…. hallelujah. Grappig is dat Bram en Anne dit niet zo erg vinden. Die
gaan gewoon kopje onder, zwemmen wat rond, springen er nog eens drie keer in,
en beginnen daarna pas te klagen dat het koud is. Ik vind dat ik zelf snel in
koud water ga, maar ik ging er pas helemaal in toen Bram zijn waterschoentje op
weg was naar volle zee. Toen moest ik wel. Tsja, Marie-José moest de handdoeken
bewaken.
 |
| Slingeren als aapjes... |
 |
| 'raften' met vriendjes |
De dag erna, weer verder cruisen over de Big Sur. Yep, de
steile berg terug naar de weg was een makkie…
Helaas was het weer mistig. Toch weer wat mooie foto's gemaakt.
Vanuit hier loopt onze tocht naar Lake Tahoe. Maar omdat
dit te ver is om in een keer te rijden, hebben we een tussenstop.
We zitten nu op een camping, in the middle of nowhere. Toen
wij ons kwamen melden wist de man al meteen wie wij waren. Na ons inschrijven
ging hij meteen weg. Blijkbaar de enige gasten deze dag, of deze week. Er hangt
hier een sfeertje uit een heuse horror-film. Er is helemaal niemand. De
receptie, de speelhal, de hele camping is verlaten. Van de 120 plaatsen zijn er
20 bezet, maar dan met lege campers. Er is een klein zwembad, waar een laag
hooi in dreef, maar ‘gelukkig’ stijf stond van de chloor. Verder is er niets of
niemand. Het enige wat we nu horen is het piepen van een of ander hekje en
geritsel in de schaduw. Verder is het hier spookachtig verlaten… Aan de andere
kant van de camping brand nog één lichtje. Zouden daar nog meer mensen zitten,
of hebben die tijdens het verlaten van de camping het licht aangelaten?
Ben benieuw wat er gebeurt als het twaalf uur is… En dan is het ook nog volle maan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten