Foutje, 5 miljoen mensen zonder stroom. (zie link)

Toen Marie-José en ik eergisteren in de tuin op het schommelbankje zaten zagen we al heel veel sterren, ondanks alle omgevingslichten. We zeiden tegen elkaar: "als de stroom eens uitvalt moeten we eens naar de sterren kijken. Waarschijnlijk zien we er dan helemaal veel"
Be carefull what you wish for...

We hebben 12 uur zonder stroom gezeten, met als heel San Diego. Leuk om eens mee te maken.

Leuk om te zien dat mensen aan de ene kant heel gediciplineerd blijven rijden en er gebeuren bijna geen ongelukken, ondanks dat geen enkel stoplicht het doet. De regel is: wie het eerste stilstaat mag als eerste over de kruising. Ongelofelijk, maar het werkt heel goed. Ook bij kruispunten waar 18(!) rijbanen uitkomen. Je vertrekt met 6 auto's naast elkaar als jouw weg aan de beurt is. En maar één auto per keer. Niets dringen of tuteren.
Ook opvallend is dat er ineens allemaal kinderen op straat spelen. Tja, geen TV, internet of playstation. Het lijkt wel gezellig op straat.
Beide buren kwamen direct zaklampen, kaarsen en een radio op batterijen aanbieden. Het was overigens de eerste keer dat wij in de tuin zaten en er ook buren in de tuin zaten.
Grappig uitzicht: alles was donker behalve de auto's die rond reden.

Diner bij kaarslicht

En eten bij kaarslicht. We hebben wat lampjes op zonne energy in de tuin. Deze hebben we naast ons bed gezet om nog even een boekje te lezen.

Diner bij kaarslicht

Aan de nadere kant beginnen ze hier als gekken te hamsteren. Hebben wij niets van meegemaakt, maar blijkbaar stonden er rijen bij de ingang van de supermarken en de home-depot. Overal komen ook aggregaten vandaan. Een collega 'kreeg' een mega agregaat voor 10 huizen op zijn oprit. Fijn, bedankt voor de herrie.

Om half drie 's nachts hadden we weer stroom. Het alarm in ons huis ging een kwartiertje later af, en wij hadden geen idee hoe je deze moest afzetten. Na wat knoppen drukken werd het gelukkig weer stil.

De scholen zijn vandaag dicht. Dit was gisteren avond al besloten, al hadden wij dit niet mee gekregen. Marie-José stond met Anne voor een gesloten deur.

Nog iets leuks: mijn cubicle is al een van de laaste gebouwd en is blijkbaar als enige op noodstroom van Cymer aangesloten. Ik kad als enige licht. De rest was aan het balen dat de laptops na een half uur leeg waren. En we konden nog niet naar huis omdat er veel files stonden.