Laatste dagen San Diego

Na terugkomst van de rondreis hadden we nog een aantal dagen in San Diego.
Laatste keer strand, Cheesecake Factory en Sea World. En natuurlijk inpakken...
4 koffers werden 5 koffers en 3 uitpuilende vuilnis containers. Maar ook een kofferbak vol speelgoed voor 'good will' een soort leger des heil.

Laatste keer Sea World
Bij Sea World zijn een aantal attracties waar je heel nat kan worden. Zo kun je bij de Shamu Show vooraan zitten in de 'splash zone'. Op de eerste 10 banken kun je nat worden. Dus gingen we op het voorste bankje zitten, om zeker nat te worden. Enne, dat is gelukt...
We hadden droge kleren bij ons, mijn portemonnee, sleutels en telefoon in een zakje gedaan, en dat was maar goed ook...
Eerst springen de visjes nog wat uit het water.

En zwemmen wat voor je neus rond...

Maar, als je je handen vouwt tot een 'shamu-tail', dan komen ze los en slaan ze met hun staarten op het water...

... tot je niet een beetje nat bent, maar zeikenat...

Omdat we toch al nat waren, de wild water baan in. Deze is een tandje agressiever dan zijn broertje in de Efteling. Hier hou je het ook niet droog

Je ziet zo wie van ons vieren niet bang voor water is....

En dus, na een uurtje in het park, zag Brammetje er zo uit...

Dus snel droge kleertjes aan en verder naar de andere attracties:

Een show van Madagaskar

Spelen met dolfijntjes

De laatste sprong van de dolfijnen

Als afsluiter ging Marie-José met de kids in Atlantis, de echte wild waterbaan. Ik ging niet mee om foto's te maken. Leuke van de attractie is dat je nieuwe kinderen mag uitzoeken:

nee helaas... Child swap is als je eerst met een kind in een attractie wil en daarna met een andere. Dan kun je een kind achterlaten bij het instappen en na de rit swappen.
Voor een quarter kan het publiek met een waterkanon op de bootjes schieten. Ik heb een jochie uitgezocht dat goed kon mikken en hem een kwartje gegeven. Hij kon inderdaad goed mikken...

De bende, voor in het bootje, werd goed nat

 Dus ook de droge kleren waren weer nat. Maar goed, daar waren we voor gekomen.

Bram vond het een beetje tegenvallen...

Laatste keer strand

Natuurlijk ook nog een keertje naar het strand. Wat denk je? Bewolkt. Bah, tegenvaller.

Maar toch hebben we ons weer goed geamuseerd. Marie-José had voldoende water over zich heen gehad in Sea World, dus ging de zee niet in (had er helemaal niet mee te maken dat het zeewater koud was hoor)

En natuurlijk nog lekker spelen in het zand. Dat begint met onschuldig ingraven...

Om er vervolgens een paar emmers (koud) water overheen te gieten ...

Waarna het echte vieszakken kan beginnen...

Tsja, en hoe ga je ze dan meenemen in de auto?

Dus, strandspullen afgegeven aan andere kinderen, en dan douchen tot het zand eraf is... En dat duurde even.. De hele rit naar huis was het vanaf de achterbank: "ik heb jeuk mama, er zit nog wat zand"

Maar goed, thuis nog even douchen, schone kleren aan en op naar:

Laatste keer Cheesecake factory
Marie-José had unaniem besloten dat we op de laatste dag bij de Cheesecake factory gingen eten. Heerlijk buiten op het terras, onze vaste bestelling.
Het rare is dat het eigenlijk om het toetje gaat (de cheesecake), maar het eten is zo lekker dat er geen plekje overblijft voor de cheesecake. Dus, nemen we die mee naar huis voor bij de koffie. Voor mij mijn favoriet (red velvet), maar Marie-José kon niet kiezen. De keuze viel op twee verschillende, dus ook nog een voor tijdens ons laatste ontbijt...

De dag erna op naar het vliegveld. Met tranen in onze ogen hebben we 'afscheid genomen' van ons huis, de heerlijke tuin en ons uitzicht. Snikkend reden we voor het laats onze berg af, richting vliegveld. Ondanks het leuke vooruitzicht (Washington en New York) was het heel stil in de auto.
Anne had haar beste vriendinnetje (Jessie for friends) niet meer gezien, dus daar was ze extra verdrietig om.

We hebben twee prachtige jaren beleefd, fantastische dingen gedaan en gezien. Dat is wel een traantje waard, toch?

Anyway, op weg naar The Capital en The Big Apple