Operation Desert, Part II: Grand Canyon & Mesa Verde

Eindelijk, the Grand Canyon. Volgens Anne zou dit het hoogtepunt van de reis zijn. Ze heeft zich hier weken op verheugd. Vandaar dat ze zelf even uitleg geeft, zie link naar het filmpje

Het is inderdaad prachtig. Ik ben er 20 jaar geleden geweest, maar kon me niet herinneren dat het zo indrukwekkend was. Een prachtige, maar duizeling wekkende diepte:

Foto truckje van mijn foto cursus ;-)

Een paar kiekjes van het mooie uitzicht, met nog mooiere fotomodellen op de voorgrond

Hierna op weg naar Cortez, via 'four corners'. Dit is enige punt waar vier Amerikaanse staten aan elkaar grenzen.Volgens onze buren zou het niet al te boeiend zijn en ze hadden gelijk. Midden in de woestijn is een monument gebouwd. Toen we uit de auto stapte was het eerste wat Anne zei: "hebben we de hele dag gereden voor deze saaie bult?". Goed, het lag op de route, maar het is geen aanrader....
Na een kwartiertje in de rij (we waren er immers toch) waren we aan de beurt voor een memorabele foto.

Alle vier in een andere staat
(wat overigens illegaal is volgens de federal law)

Anne verdeeld over vier staten
Maar dan heel snel, want de steen was bloed heet

Snel een koelkast-magneetje gekocht en weer de auto met airco in, op naar ons hotel in Cortez. Lekker plonsen en daarna eten bij een 'micro brewery'. Dit zijn kleine locale brouwerijtjes, waar het vaak goed toeven is. Zo ook bij 'Main Street Brewery'.

Onder het motto:
een bierglas zegt meer dan 1000 woorden:
'avoid heart attacks: drink beer"

De dag erna zijn we naar Mesa Verde National Park geweest. Hier zijn ruïnes van woningen te bezichtigen die lang geleden door indianen zijn gebouwd. In kliffen, op de meest onbereikbare plekken zijn complete dorpen gebouwd, met huizen van meerdere verdiepingen. Bijzonder indrukwekkend. Om te bezichtigen was het al bloedheet, laat staan om te bouwen.

Cliff Palace zegt het al,
een compleet dorp onder een klif. Vanuit het dal kun je er niet komen

Het viertal in Cliff Palace.
Het is echt enorm groot. Hier woonden vroeger ruim 100 man...

Zo zien de ruïnes er nu uit, na 8 eeuwen leegstand

Om er nu te komen moesten we al flinke toeren uithalen, waaronder een lader beklimmen van 10 meter, boven een afgrond. Zweethandjes voor de familie hoogtevrees. Onderaan de trap wilde Bram nog brandweerman worden. Halverwege niet meer. Maar toen hij weer boven stond, wilde hij toch wel weer brandweerman worden.

In het park waren veel gidsen, die allemaal even enthousiast wilden vertellen. Zo wilde Anne weten hoe ze vroegen vuur maakte, waarop deze ranger het direct voor ging doen.

Bram vroeg bij het terug wandelen aan een ranger 'how did they make the houses?" Vol trots begon ze te vertellen over hoe ze stenen hakten en een soort cement mixten. Maar Bram had geen interesse meer en liep mokkend weg. Hij was helemaal boos: "nu weet ik nog steeds niet hoe ze de Grand Canyon gemaakt hebben..."

Het uitzicht boven op de kliffen was prachtig, maar om hier nou te wonen, ik weet het niet...

Naderhand nog een picknick bij ruim 35 graden, en weer op naar het hotel, voor de volgende zwempartij...