Operation Desert, Part III: Monument valley

Na het fantastische Mesa Verde, op weg naar... huis. Klinkt raar, maar dit was het meest oostelijke punt van onze trip, dus 'terug naar het westen'. De volgende halte: Monument Valley, alsof het nog niet warm genoeg was...

Monument Valley is minder bekend omdat de meeste rondreizen dit niet aandoen. Omdat wij iets meer tijd hebben (2 jaar in plaats van 2 weken) hebben we hier ook overnacht. Als je de foto hieronder ziet, herken je het landschap meteen van films. 

Ohhh, die rotsen? Ja, die ken ik van:

[] John Wayne movies

[] Easy rider

[] Once upon a time in the west

[] Back to the Future III

[] de nieuwe film: the lone ranger

[] Transformers 4 (ofzo)

De weg naar de valley toe is al prachtig. Ik heb jullie de 75 foto's onderweg bespaard. Nu zijn het nog maar 3 foto's, dat valt best mee. Heerlijk landschap om doorheen te tuffen...

Momument Valley heeft eigenlijk maar één attractie: per jeep een route van 17 mijl afleggen tussen de rotsformaties door. Maar, wij hadden onze zinnen gezet op iets actievers: te paard door the valley. Dat Bram pas 5 jaar is een geen enkele ervaring had was geen probleem (lees: kermis paarden). Maar het was een fantastische ervaring.

Bram kreeg bij aankomst al meteen een zadel in zijn handen gedrukt. Het menneke kon nog net rechtop staan, zo zwaar vond'ie het. Maar toen hij er eenmaal op zat was het een glimlach van oor tot oor. Hij kreeg een mak paard mee, en dat was maar goed ook, want zijn beentjes kwamen niet onder het zadel uit. Het paard (Gordie) werd ter plekke omgedoopt tot 'Flash Gordon' om Bram en plezier te doen.

De tocht duurde bijna twee uur en was een prachtige ervaring. Kijk maar eens naar deze foto's. Dat is toch heel wat anders dan een rondje in ponypark slagharen.

Het was ergens tussen de 35 en 40 graden, maar gelukkig kwam er een relatief fris windje opzetten. De rit werd helemaal spectaculair toen ik Bram had geleerd om de teugels als zweepje te gebruiken, op de Cowboy manier. Hoppa, zijn paard meteen in draf. Zo krijg je zelfs kermis paarden aan het rennen. Maar, hij bleef keurig in het zadel en kwam niet meer bij van het lachen. Het toppunt was dat er een Spaans koppel mee was. Zij kreeg haar paard niet in draf en baalde er zo van dat ze maar was afgestapt om te lopen. Had ik al vermeld dat het ruim 35 graden was?  He, he, wat een heerlijk leed vermaak was dat...

Na twee uur waren we weer terug en begon de traditionele 'van de Camp' discussie. Stinken paarden of ruiken ze lekker? Wij waren in ieder geval toe aan een frisse douche. Maar... was er wel een douche mogelijkheid in het programma? Marie-José had voor overnachting een 'hogan' geboekt. Dit is een traditioneel indianen-hut in de woestijn: een uitgeholde berg zand. Om er te komen hadden we strikte aanwijzingen, met als belangrijkste: zet je navigatie uit. Daarna moesten we de meest onvriendelijke paden volgen om vervolgens op een pracht-locatie uit te komen: een bed & breakfast bestaande uit twee originele hogans, in the middle of nowhere...

Na een snelle maar nodige douche (onze conclusie: paarden stinken, sorry Sofie), een diner bij een prachtige zonsondergang en de bende van twee in bed was het echt genieten van ... rust....  Alleen het geluid van krekels, coyotes, vleermuizen en ander nachtleven.

Eten op het terras, voor de hogan

Ons uitzicht vanaf 'ons terras'

Het was er zo rustig en donker, dat we ons verbaasden over de hoeveelheid sterren. En... wat doe je dan als je net een foto cursus gehad hebt? Juist, foto's maken...

Sterren op de achtergrond achter onze hogan

Twee sterren die naar de sterren kijken

Heerlijk, zo'n avond in de natuur...

De dag erna zijn we voor de vorm toch maar aan de 17 mijl tussen de rotspartijen door begonnen. De weg is eigenlijk voor jeeps maar onze Ford Explorer moet nog maar tot eind van deze maand mee, dus hebben we de gok gewaagd. Na een kwartier lang door elkaar geschudden vonden we het welletjes. Het kon niet tippen aan onze paardrij tocht. Dus, omgedraaid en natuurlijk een stoere-mannen foto maken: Bram en ik voorin en een hoop stof maken voor de special effects op de foto.

Zie je de mannen zitten op de foto? En alle stoere stofwolken?
Inderdaad: weer een illusie rijker.....     Zucht

Maar het uitzicht was wederom prachtig. Onze favoriete rots leek op twee biddende handen. Dus Anne even in de brandende zon geparkeerd voor een vergelijkende foto:

Daarna nog mijn eigen bumper sticker gecreëerd en op naar de volgende bestemming: Page...