Operation Desert, part I: Sedona

Onze verhuizing naar Nederland is begonnen. Dat wil zeggen: onze spullen zijn opgehaald. En terwijl onze spullen op weg zijn, maken wij een rondje, door de woestijn. Alsof de hittegolf van vorige week nog niet voldoende was.

Maar eerst ga ik jullie verblijden met de 4th of July parade. Klinkt toch mooi, niet? Je mocht je plekje aan de kant al om 6:30 reserveren. Dus, wij verwachtten heel wat...
Nou, viel me dat even tegen zeg. Komt erop neer dat de hele wijk uitloopt om iedereen die voor lul wil staan in de parade aan te moedigen. Foto's zeggen meer dan woorden, dus even een stripverhaaltje:

4th of July is Independent day, dus natuurlijk wat militairen

Wat boy-shouts er achter aan.
Er zijn meerden 'troups' dus een hele troep scouts

En dan alles wat (her-) verkiesbaar is:
congress, mayor, principals, etc, etc. (yep: boring...)

De 'marching band'. Meer 'marchen' dan 'band' 

Dan oldtimers in oldtimers. De Efteling is er niets bij...

 Maar toen werd het leuk: de oproeper kondigde de 'cheerleaders' aan.

Veel verder dan een beetje zwaaien kwamen de dames niet,
wat een tegenvaller voor Bram

 Maar dan nu: de hoogtepunten van 2 uur in de zon staan bakken:

Chief of police...

En het Sripps Ranch Curling team.

Ik hoor je denken: "Curling? Maar, dat is nog saaier dan Bowlen". 

Ja, inderdaad. Curling... Blijken we een olympisch atleet in 't dorp te hebben. In het zonnige San Diego woont een olympische ijs-kegel-veger te hebben. Man, wat ben ik trots...

Helaas deed de brandweer niet mee met de stoet, want die moest uitrukken om zo nodig weer een wildfire te blussen. Maar, toen we direct na de stoet naar de supermarkt gingen (I love 24/7 economy) stond'ie daar op de parkeerplaats. Blijkbaar vinden ze verse broodjes belangrijker dan een optocht.

Maar goed, deze blog gaat eigenlijk over onze trip door de woestijn... 

Operation Desert, Part I

Grand Canyon, Zion, Bryce Canyon en nog een hoop andere plekken. Marie-José heeft een hele mooie route uitgestippeld. Afgelopen week was er een hittegolf, dus ik ben benieuwd. Op weg werd het warmer en warmer... We zagen zelfs een echte twister, die helaas niet zo goed uitkwam op de foto's. Dan maar een mooi prentje van de woestijn. Beeld je erbij in dat het 35graden was, en  je hebt het beeld te pakken...

De tocht begint in Sedona. Ik dacht dat dit gewoon een tussenstop zou zijn, maar wat een te gekke plaats is dit. Echt een aanrader. Je zit midden tussen de bergen en ruige natuur. Wat een verrassing was dat! 

Bij het hotel meteen gaan zwemmen natuurlijk...

...en daarna van het uitzicht genieten. Bram was de klos, die moest model staan terwijl ik mijn kunstjes van mijn foto-cursus kon botvieren. 

Nee!!! geen fotoshop...

Je hebt wel eens minder uitzicht bij het diner....

Panorama met de i-phone. Leuke gadget... 

De dag erna stond 'Slide Rock State Park' op het programma. Een natuurlijke wildwaterbaan, die vakkundig wordt uitgebuit door de overheid. 3000 man (!) op een stukje rivier van nog geen 100 meter lang.... Dat is inderdaad 30 man per meter, dus center parks is er niets bij. Gelukkig was het water stervens koud, dus zat niet iedereen tegelijk in het water.

AHHHHHHH, wat koud....

Yeeee-hahh!

Wederom hebben we onze ogen uitgekeken naar wat er rondloopt. Ten eerste is het weer een vreetfestijn, met dit keer het thema: slide rock. Ongelofelijk wat die mensen allemaal meesleuren. Party-tenten, stoelen, tafels, tig koelboxen...
Maar, we hebben ook de klederdracht bewonderd. Vandaar het hoofdstuk:

People at Slide Rock

Als eerste een opwarmertje:

Dan wordt het al een onsje meer

Geen woorden voor: (en dat gaan dan ook recht voor ons zitten, gatver)

Maar het toppunt:

Mijn zwembroek aan gort gegleden. Marie-José kwam er achter toen ik al een half uur uit het water was, dus ik ben bang, dat ik op meerdere weblogs te vinden ben....

Anyway, om jullie toch een ietsje beter gevoel te geven, nog een foto van onderweg naar Grand Canyon:

Regen.....