Operation Desert, Part IV: Page

De volgende stop is Page, bij Lake Powell. Denk maar niet dat dit een of ander romantisch bergmeer is. Het is een doods stuwmeer. Wat wel mooi is bij Page, is the Horseshoe bend. Bij de stuwdam van Lake Powell begint de Grand Canyon en de Horseshoe Bend is de eerste en volgens vele de mooiste bocht van de Colorado. Je raadt het al: in de vorm van een hoef-ijzer. We kwamen op een zeer gunstig tijdstip aan in Page: het heetst van de dag. Om bij het uitzicht te komen moesten we een flink stuk lopen door heel warm zand. Bovendien was het lekker fris, slechts 39 graden, met een verfrissende woestijn wind. Bloedje heet dus.

Maar het uitzicht was het waard. Zoals beloofd een prachtig uitzicht.

Marie-José maakt een foto voor Facebook

Heel voorzichtig over het randje gluren

Gelukkig was de bende van twee uitgeput, dus bleven ze dit keer wél eens rustig zitten in de buurt van een diepe afgrond en konden wij met een gerust hart foto's maken (voor zover familie hoogtevrees een gerust hart heeft bij zo'n afgrond).
Normaal is onze taakverdeling: eentje bekijkt het uitzicht en de andere houdt met name Bram in de houdgreep. Dat jochie heeft geen gevoel voor angst en wil het liefste een koprol van de klif maken. (Dank je Jelle, voor die twee jaar training)
Maar goed, na even puffen en foto's maken, weer terug richting auto. We hebben Anne en Bram maar gedragen, want nu was het berg opwaarts puffen. Toch zie je aan hen dat het warm was.

Dus, je raad het al, de auto in, naar het hotel en ..... plonsen...

's Avonds op zoek gegaan naar een restaurantje in downtown Page. We kwamen uit bij een afgedankt benzine station, nu ingericht als 'grill-place'. Fantastisch. Op straat werd er gegrilld en onder het afdak stonden lange banken en tafels, feestelijk gedekt met plastic ruitjes kleedjes, ketchup, pinda nootjes en een keukenrol. Heerlijk toeristisch, maar dat maakte niet uit, want het vlees en de lokaal gebrouwen "Horseshoe Bend Pale Ale" gingen er in als Ketelapper...

Page staat ook bekend om de 'Antelope Canyons'. Deze kloven zijn door korte maar hevige waterstromen gevormd. Omdat de kloven vrij nauw zijn, geeft dit soms prachtige plaatjes.
Wij hebben niet zo goed naar de naam gekeken en dachten dat er 'anti-lope canyon' stond. En dus zijn we niet naar de canyon gelope, maar per Hummer naar de Canyon gereden. Dit wilde Bram graag eens doen.
Het was fantastisch spectaculair! De route naar de canyon was 'off road', en niet met een huis-tuin-en-keuken-jeep te berijden. De gids had maar één doel: zorgen dat er gegild werd in de auto van schrik of angst. Maar dat wilde hem niet lukken. Alle vier vonden we het prachtig. De route was echt spectaculair. Soms reden we natuurlijke drempels van zeker een halve meter op, soms meters omlaag waar het zeker 45graden steil liep, en er was zelf een stuk waar de Hummer even moest balanceren op twee wielen. Geweldig om eens mee te maken. Vooral Bram werd steeds enthousiaster een fokte de gids steeds meer op om nog even wat schuiner en wilder te rijden, wat hij maar al te graag deed. De tussenscore: 0 gilletjes.... en 5 big smiles.

Even steil omhoog...

Toen de Hummer echt niet verder kon (hij past gewoon niet in een kloof van een metertje breed, zelfs niet op twee wielen) zijn we gaan lopen. De gids/chauffeur wist bovendien veel van de planten en hun gebruik af. Zo wees hij ons op een plant die indianen gebruikten als ze extreme buikpuin hadden. De plant had helemaal geen genezende werking. Maar na het eten van een enkel blaadjes moet je zeker overgeven. Volgens de gids werkte het zeer goed. Hoe hij dat wist? "Well, I lost a bet with friends once, and I can tell you, it works..."

Maar goed, we kwamen eigenlijk voor de Canyon. De mooiste foto's kun je maken als het een beetje bewolkt is. Hadden wij weer: helemaal bewolkt. Maar zeker niet minder mooi en nog steeds heel indrukwekkend. De kloof was niet eens zo lang, maar toch hebben we er anderhalf uur rond gestruind. Omdat deze canyon alleen per Hummer te bereiken was, waren we ook de enige bezoekers. Volgens anderen is het bij de bekendere canyons soms zo druk dat je geen tijd hebt om foto's te nemen.

Het was echt prachtig. De gids wist wat leuke trucjes met spinnen, die bij sommige dames in ons gezelschap niet zo in goede aard vielen.

Spinnetjes.
Heel veel spinnetjes.
Heel veel en heel snelle spinnetjes...

Hij heeft ons zelfs even naar een 'black widow web' laten klimmen. Doe je ook niet elke dag.

Ook leerde onze gids ons hoe je in smalle kloven kan klimmen, wat voor de waaghalsjes natuurlijk een prachtige uitdaging was.

Echt een unieke ervaring om op zo'n manier van een stukje natuur te genieten!

En daarna natuurlijk weer terug met de Hummer. Eindscore: 0 gilletjes, 5 big smiles, veel lege water flessen en meer dan 200 foto's...
Wederom heb ik jullie bespaard door slechts 10 foto's op de weblog te zetten. Kom maar eens langs voor een wijntje of een biertje, en ik zal de andere 190 foto's laten zien...

En vervolgens weer op weg naar de volgende stop: Bryce Canyon. Onderweg kwamen we door noodweer. Overal om ons heen onweer...